บทที่ 320

ฉินอี่โม่ไม่ได้โกรธ แค่รู้สึกว่าเนี่ยเหยียนเซินไม่ได้มีดีแค่การแสดง แต่หัวยังไวอีกด้วย

หากตอนนั้นเขาไม่ได้ทำร้ายเหยียนซี เขาคงจะชื่นชมคนคนนี้มาก

“พี่ชาย” เนี่ยเหยียนเซินวางช้อนในมือซ้ายลง น้ำเสียงและแววตาไม่มีพิรุธแม้แต่น้อย “ผมคัดลอกตี้จื่อกุยแล้ว พี่จะให้อภัยความผิดของผมได้หรือยังครับ”

“ได้สิ” ฉิน...