บทที่ 349

“พี่ซีซี” เนี่ยเหยียนเซินโบกมือไปมาตรงหน้าเธอ น้ำเสียงเหมือนเด็กอายุสิบเจ็ดไม่มีผิด

เหยียนซีได้สติกลับมาทันที ไม่ได้พูดอะไรมาก: “เธอเล่นไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนบ่ายฉันจะพาเธอไป”

“ครับ”

หลังจากที่เหยียนซีกลับเข้าห้องไปแล้ว

เนี่ยเหยียนเซินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเฉิงอวี๋

เรื่องคืนนี้ต้องจัดการหน่อย ในเมื่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ