บทที่ 99

ดวงตาสีดำใสกระจ่างของเหยียนซีจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น

เนี่ยเหยียนเซินเดาความคิดของเธอไม่ค่อยออก: “ว่าไง ไม่กล้าอัดเสียงเหรอ”

“กล้าสิคะ” เหยียนซีละสายตาจากใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติของเขา ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อมองไปยังคุณพ่อเนี่ยที่อยู่ด้านหลัง “แต่ก่อนที่จะอัดเสียง รบกวนคุณพ่อวางโทรศัพท์ลงก่อนนะค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ