บทที่ 12 ตอนที่ 12

แต่สันต์ไม่อาจหยุดได้ในทันทีทันใด เขาจึงต้องกระแทกกระทั้นต่อมาอีกพักใหญ่ๆ

ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ…

“อูยยย… พ่อสันต์จ๋าแตกเถอะหนูไม่ไหวแล้ว”

ระรินน์สุดจะทน…

เมื่อความเสียวซ่านพุ่งทะยานขึ้นมาจนเกือบถึงจุดระเบิด ตอนนี้ข้างในของหล่อนกำลังปั่นป่วนราวกับมีมวลคลื่นสาดซัดไม่หยุด

“อ่า… ใกล้แล้ว… ”

สันต์...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ