บทที่ 142 เทือกเขาหมื่นอสูร 3 (จบ)

"เทือกเขาเร้นลับอสูรช่างมีความแปลกประหลาดลึกลับเสียจริง" หนิงอ้ายเอ่ยขึ้นเบา ๆ ราวกับว่าเอ่ยกับตนเองแต่ถึงอย่างนั้นแล้วด้วยเพราะทุกคนในที่นี้ต่างล้วนเป็นผู้ฝึกตนทั้งสิ้น ดังนั้นแม้เสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมาดังกล่าวจะแผ่วเบาเพียงใดก็ต่างได้ยินอย่างชัดเจน

"เจ้าสัมผัสอะไรได้เช่นนั้นรึ?? " ลู่ซีเอ่ยถามขึ้...