บทที่ 40 กลับมาเป็นคนเดิม

“อยู่ในอ้อมกอดข้า ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น ข้าเพียงแต่ช่วยเจ้ามิให้ทหารยามเห็นเจ้าก็เท่านั้น”

“ขอบพระทัยที่ช่วยเหลือเพคะ”

ทำบ่อยละซิ! ชิ! นางเม้มปากกัดกลืนคำพูดที่คิดไว้ลงท้องเสียหมดสิ้น

“ข้างนอกอากาศเย็น เข้าไปในตำหนักเถิด” เขายอมถอยให้ก่อน แต่ไหนแต่ไรนางมักเอาอกเอาใจเขาเสมอ ตั้งแต่พบหน้ากัน ได้ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ