บทที่ 49 จะปลอบใจก็ทำไม่เป็น

“ถ้าท่านว่าไม่เป็นไร ข้าไปเช่นนี้ก็ได้” นางเอ่ยเสียงอ่อนลงเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้ม แต่มือใหญ่ยืนมาตรงหน้า นางผงะไปเล็กน้อย นิ้วโป้งกระด้างปัดคราบน้ำตาของนางไปมา ไม่มีคำว่า

ทะนุถนอมเลยสักนิด แต่...แต่...อบอุ่นในใจนัก

“ไปเถอะ ข้ามิอยากให้ผู้ใดเข้าใจผิดว่าข้ารังแกเจ้า”

“เจ้าค่ะ”

ชุนเอ๋อร์ยอมเดินตามองค์รั...