บทที่ 47 ตอนที่ 25 เอาใจสามี

ทว่าอนิจจา นางผู้เป็นภรรยากลับมิได้รู้ตัวเลยว่าตนเองได้รับสิทธิพิเศษปานใด สนิทสนมจนน่าอิจฉาแค่ไหน ยังคงแอบแยกเขี้ยวยิงฟัน มารยาสาไถยเรื่อยเปื่อย

“สตรีควรงดงามประหนึ่งบุปผาต้องพิรุณสะท้อนแสงตะวัน ทั้งนุ่มนิ่มนุ่มนวลอิ่มน้ำและเปล่งประกายเจิดจ้า ควรค่าแก่การทะนุถนอมและรักใคร่มิรู้เบื่อ ท่านพี่ ข้ารู้ดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ