บทที่ 97 chapter 97

“สวัสดีครับคุณ มีที่ว่างอยู่ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” เขาเอ่ยถามน้ำเสียงนุ่มทุ้ม แต่ได้รับคำตอบเป็นความเงียบงันจากคนที่ถูกถาม แล้วเธอยังหันเดินจากไปอีก จนเขาต้องรีบยื่นมือจับแขนกลมกลึง “ถ้าคุณไม่รีบมากก็อยู่คุยกันก่อนสิครับ”

กฤติกาหงุดหงิดจนใบหน้างอง้ำบึ้งตึงอยู่แล้วยับย่นราวกับผ้าที่ถูกบิดก่อนผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ