บทที่ 19 บทที่6.หลอกล่อตะปบเข้ากรง 2

“คุณโชคดีแล้วละค่ะที่ยังมีคนให้กลับไปหา...ผิดกับฉัน”

เสียงของเมวิกาสั่นจนเขาจับได้...คิดๆ ไปหล่อนก็น่าเวทนาไม่น้อย เป็นคนคนเดียวบนโลก ไม่มีใครให้ห่วงใย ไม่มีใครสนใจการมีตัวตน หากเขาเป็นเช่นนั้นจะเคว้งขนาดไหนกันนะ? เป็นความรู้สึกแปลกๆ ที่ผุดขึ้นมากะทันหัน...ความรู้สึกสงสาร เวทนา และอยากประคับประคองห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ