บทที่ 2 บทที่ 2
อิมรานเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำฝักบัว ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันรอบเอวเอาไว้ลวกๆ เขาเดินออกมานั่งไขว่ห้างบนโซฟาตัวหรู คว้ารีโมททีวีจอยักษ์ ขนาด 55” ที่ฝังไว้ในผนังห้อง มือหนาคีบบุหรี่จากซองเข้าปาก จุดไฟแช็ก และอัดควันบุหรี่เข้าปอด
“ตู๊ด ตู๊ด... ” เสียงโทรศัพท์ไร้สายที่วางอยู่ข้างๆ ดังขึ้น เขายกขึ้นมาก่อนจะกดรับ
“ฮัลโหล”
“คุณอิมรานเหรอคะ ดิฉันก้อยใจจากนิตยสารแม็กซูมค่ะ คุณธาวินแนะนำให้ดิฉันติดต่อมาหาคุณ”
“เรื่องอะไร” เสียงห้วนกระด้างถามออกไป
“เอ่อ... เรื่องวาดภาพนู๊ดเพื่อจะขึ้นปกนิตยสารของเราค่ะ คือว่าปักษ์นี้จะพิเศษหน่อยที่ว่า จะไม่ใช้การถ่ายรูป แต่จะเปลี่ยนเป็นการวาดรูปแทนค่ะ ดิฉันรู้จักกับคุณธาวินและได้คำแนะนำจากคุณธาวินให้ลองติดต่อมาหาคุณดูค่ะ”
“ผมไม่รับวาดภาพพร่ำเพรื่อ”
“แต่ว่า ดิฉันเคยเห็นภาพที่คุณวาดจากคุณธาวิน และชื่นชอบในผลงานของคุณมาก บอกตรงๆ เลยนะคะ ว่าต้องการให้คุณเป็นคนวาดให้เท่านั้น”
“ผมไม่ใช่จิตรกรเอก เพียงแต่ชอบวาดภาพมากเท่านั้นเอง” อิมรานตอบเสียงเย็นๆ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่โทรทัศน์จอยักษ์เรื่อยๆ อย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก
“ดิฉันทราบค่ะ แต่อยากให้คุณอิมรานได้พิจารณาอีกที งานนี้ดิฉันจะให้นางแบบหน้าใหม่ขึ้นปกค่ะ คุณรู้จักพาฝัน สุทธิมงคลไหมคะ นางแบบโฆษณาเครื่องสำอางยี่ห้อดังน่ะค่ะ เธอยังไม่มีชื่อเสียงเท่าใดนัก เพราะเพิ่งถ่ายโฆษณาไปเรื่องแรก ดิฉันจึงต้องขอใช้ฝีมือในการวาดภาพของคุณช่วยส่งให้เธอโด่งดังขึ้นมาไงคะ” ก้อยใจพูดไป โดยไม่รู้ว่าขณะนี้ดวงตาคมกริบกำลังจ้องมองดูโฆษณาเครื่องสำอางที่หล่อนกำลังพูดถึงอยู่พอดี
หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยเฉี่ยว บาดตาบาดใจ รูปร่างอรชรดั่งนาฬิกาทราย ผิวขาวนวลเนียนน่าสัมผัส แววตาหวานและริมฝีปากที่เผยอขึ้น คล้ายจะเชิญชวนอยู่ตลอดเวลา เรียกเลือดหนุ่มให้ร้อนฉ่าขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีเทาของอิมรานเปล่งประกายวาววับออกมาอย่างถูกตาต้องใจหญิงสาวในทีวี
“คุณอิมรานคะ ฟังอยู่ไหมคะ” เสียงของก้อยใจดังแทรกเข้ามาในห้วงคะนึง
“เมื่อตะกี้คุณบอกว่าเธอเป็นนางแบบคนเดียวกันกับนางแบบโฆษณาเครื่องสำอางค์ใช่ไหม” อิมรานถามย้ำให้แน่ใจ
“ค่ะ ใช่ค่ะ เธอชื่อพาฝัน สุทธิมงคลค่ะ”
“ตกลง แต่ผมคงมีเวลาให้คุณไม่มากนัก รีบหน่อยล่ะกัน” อิมรานบอกเท่านั้นก่อนจะตัดสายทิ้ง
อิมรานถึงกับยิ้มบางๆ กับตัวเอง เมื่อคิดว่าตนนั้นบ้า เพราะเพิ่งจะได้ปลดปล่อยไปได้ไม่นาน เขากลับเริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีก เพียงแค่เห็นนางแบบสาวสวยคนนี้เท่านั้น ชายหนุ่มตัดสินใจปิดทีวี และลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเพื่อจะออกไปหามารดาที่บ้าน
พาฝัน สุทธิมงคล กำลังนั่งเฝ้ามารดาที่กำลังนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล หมอบอกว่านางพร้อมมิตร แม่ของเธอป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง และต้องใช้เงินจำนวนมากเป็นค่าใช้จ่ายในการผ่าตัด
พาฝันเป็นสาวสวยหุ่นดี จึงมีแมวมองมาติดต่อให้ไปเป็นนางแบบโฆษณา แต่รายได้เพียงแค่นั้นก็ยังไม่เพียงพอจะรักษาแม่ หญิงสาวจะติดต่อไปยังนิตยสารเซ็กซี่ กึ่งประเภทปลุกใจเสือป่าแต่ไม่เปลือย และก็ได้รับการตอบรับในเวลาอันรวดเร็ว และตอนนี้ก็รองานที่ต้องทำ คือขึ้นปกนิตยสารฉบับนั้น
“ตู๊ด ตู๊ด... ” เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พาฝันรีบกดรับทันที
“ค่ะ พาฝันพูดค่ะ”
“ฝันเหรอ พี่ก้อยเองนะจ๊ะ นี่ตกลงพรุ่งนี้ฝันเข้าไปหาคุณรานได้เลยนะจ๊ะ พี่ติดต่อคุณรานให้แล้ว”
“เหรอคะ” พาฝันดีใจ
“จ้ะ พรุ่งนี้นะห้ามลืมเด็ดขาด ช่วงนี้คุณรานกำลังว่างอยู่ เดี๋ยวหากไม่ว่างขึ้นมาจะยุ่ง”
“ค่ะ ค่ะพี่ก้อย ฝันจะไปตามนัดค่ะ” พาฝันบอก ก่อนจะกดวางหูลงด้วยความยินดี
ถ้าหญิงสาวได้ขึ้นปกครั้งนี้ เธอจะมีเงินก้อนโตจะมารักษาแม่ แม้จะไม่พอ แต่เธอก็ยังขอผัดผ่อนกับหมอได้บ้าง
“แม่จ๋า ฝันจะมีเงินมารักษาแม่แล้วนะ แม่รอฝันหน่อยนะจ๊ะ” หญิงสาวก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูของแม่ มือบางกุมมือนุ่มของแม่เอาไว้ ก่อนจะยกขึ้นมาจรดริมฝีปากลงไปอย่างรักใคร่
เช้าวันถัดมา พาฝันในชุดเสื้อยืดรัดรูป และกางเกงยีนส์เอวต่ำ ก็เดินทางมาพบอิมราน ตามที่ได้นัดไว้ หญิงสาวมองดูแผ่นกระดาษแผ่นเล็กที่เขียนที่อยู่ และเบอร์โทรศัพท์ของอิมราน เธอขึ้นลิฟต์มายังชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมหรูแห่งนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอิมราน ซายัต บิน ฟาฮัต นั้นร่ำรวยมากแค่ไหน ลำพังคนจนๆ อย่างเธอคงไม่มีสิทธิ์ได้มาอยู่บนคอนโดหรูราคาแพงลิบ อย่าว่าแต่ได้มาอยู่เลย แค่เดินเข้ามาเธอก็คงทำไม่ได้ หากไม่ได้มีนัดกับชายหนุ่มที่พักอยู่ที่นี่แล้ว
พาฝันก้าวออกจากลิฟต์ เมื่อลิฟต์พาหญิงสาวขึ้นมาถึงชั้น 32 หล่อนมองไปรอบๆ เพื่อจะมองหาเลขที่ห้อง 3200 และก็พบว่าบนชั้นนี้มีประตูห้องอยู่เพียงประตูเดียว และมีป้ายติดที่หน้าประตูบ่งบอกว่าเป็นห้อง 3200
‘โอ้โห รวยขนาดว่าสามารถซื้อยกชั้นได้เลยเหรอนี่’ หญิงสาวคิดในใจ
ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหาประตูห้องก่อนจะเคาะเบาๆ “ก๊อก ก๊อก” ไม่นานนักพาฝันก็ต้องสะดุ้ง เมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงดังออกมา แต่ประตูก็ยังปิดสนิทอยู่เช่นเดิม
“ใคร”
หญิงสาวหน้าตาเลิกลัก ก่อนจะมองหาที่มาของต้นเสียง และเธอก็ได้เห็นอินเตอร์คอมที่มีกล้องเล็กๆ ติดอยู่ที่ข้างประตู
“พาฝันค่ะ” เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เจ้าเครื่องตัวจิ๋ว
“ใครคือพาฝัน” เสียงกร้าวกระด้างดังออกมาจากเครื่องตัวจิ๋ว
“เอ่อ... ดิฉันเป็นนางแบบที่พี่แก้วส่งมาค่ะ”
