บทที่ 8 รุกหนักจู่โจม
รถตู้คันใหญ่มาตามเวลานัดหมาย ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังใจกลางเมืองไม่ไกลจากออฟฟิศมากนัก
จอมทัพเดินตามพนักงานในร้านเข้าไปทันทีที่ประตูเปิดออกก็เห็นฝ่ายชายกำลังจับผมผู้หญิงเล่น เป็นอาการที่แสดงออกมาตามธรรมชาติ จนไม่ตกใจ เมื่อมีบุคคลอื่นโผล่เข้าไป
" สวัสดีครับ คุณภัทรกร สวัสดีครับคุณลูกปัด " ชายหนุ่มที่มาที่หลังเอ่ยทักทายออกไป แล้วยิ้มตามมารยาท
" สวัสดีครับ คุณจอมทัพ หาร้านไม่ยากใช่ไหมครับ "
" ดื่มอะไรดีคะ สาเกอุ่นดีไหม หรือ จะเป็นเบียร์คะ "
" เบียร์ก็ดีครับ เย็นชื่นใจ " มือบางกดไอแพดของร้านสั่งเครื่องเดิมและเมนูอาหารมาทันที ก่อนจะส่งผ้าเช็ดมือให้เพื่อให้คนที่เพิ่งมาถึงได้เช็ดมือทำความสะอาด
" คุณลูกปัดคล่องมากนะครับ ทำงานเก่ง "
" ปัดเค้าเก่งมากนะครับ รู้ไปหมดทุกอย่าง วางใจได้เลย " ชายหนุ่มชมคนข้างตัว แล้วหยิบแฟ้มส่งให้
" ผมสนใจเหล็กของคุณ เอามาประกอบพาร์ทในชิ้นงานที่จะเปิดไลน์การผลิตใหม่ แต่ผมคงต้องขอตรวจคุณภาพของเหล็กของคุณก่อน "
จอมทัพมองเอกสารในมือ โมเดลใหม่ที่ทางนี้กำลังจะเริ่มต้น เป็นพาร์ทชิ้นงานที่น่าจะทำเงินได้มาก และที่สำคัญหากการส่งออกไปได้ดี ไทยแมนสตีลจะยิ่งมีกำไรมากขึ้น
" ไปดูโรงงานผมไหม ไปเช้ากลับเย็นก็ได้ครับ สระบุรีแค่นี้เอง ถ้าอยากจะค้าง ผมยินดีเซอร์วิสด้วยครับ "
บิ้กบอสของไทยแมนสตีลเสนอตัวทันที หัวใจของเค้าเต้นแรงเมื่อได้พบหน้าเธอ ลูกปัดสวยจริงๆ น่าตาสวย กิริยามารยาทก็ดี ทำงานเก่ง ถูกใจเค้าไปหมด ถ้าเอางานมาอ้าง อาจจะได้ใช้เวลามากกว่านี้
" ช่วงวีคนี้ คุณภัทรกร มีงานยุ่งมากค่ะ วันเสาร์อาทิตย์ ก็มีนัดแล้ว น่าจะเป็นสัปดาห์หน้า สะดวกไหมคะ "
เลขารายงานตารางนัดทันที
" ถ้าคุณภัทรกร ไม่สะดวก คุณลูกปัด ก็ไปแทนคุณภัทรกรสิครับ จะไปถ่ายภาพมาให้บอสของคุณ และเราจะได้เตรียมพาร์ทตัวอย่างไว้ให้ เพราะวีคหน้า ผมไม่ว่างจริงๆ "
การออกนอกสถานที่ไปติดต่องานของเลขาส่วนตัว ไม่ค่อยบ่อยนัก เพราะบอสมักจะไม่ให้เลขาสาวห่างตัว หากแต่การทำโปรเจ็คใหม่ ต้องรีบ และเวลาที่ผ่านไปอีกหลายวัน อาจจะเสียโอกาสจากธุรกิจไม่มากก็น้อย ภัทรกรมองหน้าเลขาสาวสวยที่ยิ้มบางๆอย่างรู้กันว่า อย่าห่วงปัดเลยค่ะ ปัดดูแลตัวเองได้
" เป็นมะรืนนะครับ ผมจะให้ลูกปัด ไปดูงานที่โรงงานของคุณ อาจจะไปถึงช่วงสาย คงใช้เวลาไม่นาน ใช่ไหมครับ "
" ครับ ไม่นานแน่ ทางไทยแมนสตีล จะเตรียมการต้อนรับไว้อย่างดีเลยครับ "
ปลาดิบที่เสิร์ฟมาในจานรูปเรือลำใหญ่ พร้อมกับ ราเมนเส้นสดที่เจ้าตัวชอบเหลือเกิน จอมทัพมองเจ้านายที่บริการลูกน้องสาวอย่างออกหน้าออกตา
" เชิญครับ ปลาที่นี่ดีมาก ทานเลยนะครับ เพราะลูกปัดไม่ทานของดิบ "
ภัทรกรขยับกุ้งทอดกรอบ และปลาย่างซีอิ๊วสีเข้มเอาไปตรงหน้าเลขา ที่กำลังคีบตะเกียบทานเส้นอย่างเอร็ดอร่อย ผมยาวถูกรวบเอาไว้ข้าง จนเห็นลำคอขาวผ่อง
จอมทัพยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างกระหาย เค้ากำลังคิดอะไรไม่ดีกับเธออีกแล้ว สายตาคมดุมองเธอที่กำลังทานอาหารแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอไม่ผอม ไม่อ้วน ดูมีกล้ามเนื้อ แต่กลับกินอาหารได้มาก และไม่อายที่จะทานต่อหน้าบุคคลอื่น
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภัทรกรมองเบอร์ที่โทรเข้ามา แล้วยื่นให้เลขาสาวดู ก่อนที่เธอจะพยักหน้า แล้วบอกเสียงนุ่มกับคู่ค้าว่า
" ลูกค้าจากต่างประเทศค่ะ ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท " จอมทัพพยักหน้ารับรู้
" ขอตัวนะครับ ผมต้องรับสาย " ชายหนุ่มบอกออกมาแล้วลุกออกจากห้องไป
" คุณจอมทัพ ไม่ชอบปลาดิบหรอคะ ชอบทานอะไรคะ เผื่อคราวหน้า ดิฉันจะได้เลือกให้ถูกใจ "
จอมทัพจับตะเกียบคีบเนื้อปลาสีส้มขึ้นมา แล้วพยักหน้า
" ผมทานได้ทุกอย่าง ถ้ามีครั้งต่อไป เชิญตามสบายเลยครับ ถ้าคุณชอบ ผมก็ชอบ ทานได้เหมือนกัน " เลขาสาวยิ้มออกมา แล้วจัดการอาหารตรงหน้าต่อ เค้าจีบเธอ หยอดเธออีกแล้ว อีตาบ้า
จอมทัพแอบยิ้มออกมา ที่เห็นเธอทำหน้างอนนิดๆออกมา เค้าชอบให้เธอคิดถึงเค้านั่นแหละ จะบ่นจะดุ ก็จะไม่ว่าสักคำเลย
" ถ้าไปที่โรงงาน รองเท้าส้นสูงกับกระโปรงคงไม่สะดวกนะครับ ใส่กางเกงจะดีกว่า "
จอมทัพบอกออกมาเพราะสังเกตุว่าวันนี้เธอก็ใส่กางเกงมาเช่นกัน กางเกงผ้าสีครีมกับเสื้อสีขาว แขนยาว ดูสวย ทะมัดทะแมงดี เหมาะสำหรับการนั่งทานอาหารกับพื้นแบบนี้
" ขอบคุณนะคะที่แนะนำ ดิฉันก็ตั้งใจจะใส่กางเกงค่ะ " จอมทัพพยักหน้า แล้วมองอาหารตรงหน้าเธอที่เกือบจะหมดแล้ว มือของเค้ายื่นออกไปขอไอแพดสำหรับสั่งอาหารเพิ่มเติม
" สั่งเลยค่ะ ดิฉันก็เสียมารยาทเก็บเมนูเอาไว้คนเดียว "
จอมทัพมองเมนูขนมหวาน หลายชิ้นในร้าน ก่อนจะเลือก ไดฟุกุ มาให้เธอสำหรับเป็นมื้อปิดท้ายของวันนี้
ประตูเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มหน้าใสที่ยิ้มออกมาก่อน
" ขอโทษครับ พอดีคุยยาวไปหน่อย " ภัทรกรกลับมานั่งที่ก่อนจะมองคนข้างตัวที่จัดการอาหารตัวเองจนเกลี้ยง
พนักงานนำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ เมนูโมจิหยดน้ำพร้อมกับส้มยูสุที่วางบนโต๊ะทำเอาสายตาของเธอเป็นประกายทันที
" ขอบคุณนะคะ " เธอกระซิบบอกเจ้านายหนุ่ม แล้วจัดการหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะเก็บลงไปตามเดิม
ภัทรกรหัวเราะออกมาแล้วมองแขกของวันนี้
" ขอให้เลขาผมถ่ายรูปหน่อยนะครับ พอดีเมนูนี้ เป็นเมนูพิเศษประจำสัปดาห์ครับ "
จอมทัพพยักหน้า
" เชิญครับ ถ่ายได้เลยครับ " เค้ายิ้มออกมา แต่อดใจหายไม่ได้ ที่พยายามจะทำคะแนนแท้ๆ แต่คนข้างตัวเธอกลับได้รอยยิ้มนี้ไปแล้ว
มือขาวบางกดโทรศัพท์ถ่ายรูปของหวาน ก่อนจะจัดการขนมอย่างปราณีตละเลียดละไมเหลือเกิน จอมทัพกลืนน้ำลายลงคอ เค้าอยากเป็นโมจิที่อยู่ในปากของเธอ บ้าจริง
