บทที่ 3 ผัวจ้างรัก บทที่ 3

อดัมส์ว่าพลางทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ และพาดแขนไปบนพนักพิงในท่าสบาย ๆ แต่เขานั่งใกล้เธอมากและหญิงสาวก็รู้สึกไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ เขาทำให้เธอหายใจขัดเล็กน้อย ไม่ใช่ไม่ชอบแต่เป็นเพราะเธอก็ตื่นเต้นที่ต้องมาอยู่ในห้องกันสองต่อสองกับผู้ชายที่แม้จะเคยรู้จักพูดคุยแต่ก็ไม่เคยต้องอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมด้วยแบบนี้

“เรนี่...ถามจริง ๆ เถอะ เธอไม่เคยพาใครมารู้จักพ่อแม่เลยสักคนอย่างนั้นหรือ?”

“มะ...ไม่เคยค่ะ”

อรอิสราเผลอยกมือขึ้นลูบแขนตัวเอง ในห้องนั้นแอร์เย็นฉ่ำแต่ตัวเธอร้อนวูบวาบแปลก ๆ ก็จะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไรเมื่อต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับรุ่นพี่ที่เธอเคยเกือบจะสนิทด้วยตอนเป็นนักศึกษา

และสิ่งที่เธอเก็บงำไว้ไม่เคยบอกใครก็คือ เธอเคยแอบรักเขา อดัมส์ เบรลอน ที่สมัยเรียนเคยเป็นนักกีฬาและนักกิจกรรมตัวยงของมหาวิทยาลัย และตอนนี้เขาเป็นนายแบบหนุ่มหล่อลากอันดับหนึ่งของเอเยนซี่ชื่อดัง

อรอิสราไม่เคยกล้าสบตากับผู้ชายคนนี้ เธอเคยพูดคุยกับเขาแต่ไม่เคยสบนัยน์ตาสีน้ำเงินเป็นประกายระยับคู่นั้นตรง ๆ เลยสักครั้ง มันเป็นเรื่องน่าเขินอายจะตายไป เธอแอบรักเขาข้างเดียวและไม่กล้าเอ่ยปากบอกใคร กระทั่งได้พบเขาอีกครั้ง และประโยคแรกที่เธอถามเขาก็คือ

“อดัมส์...พี่มีแฟนหรือยังคะ?”

นายแบบหนุ่มหัวเราะร่วนก่อนจะตอบกลับมาว่า

“พี่เลิกกับผู้หญิงคนนั้นไปก่อนหน้าที่จะพบเธอ...สองสัปดาห์”

อรอิสรานึกโล่งใจอย่างประหลาด เหนืออื่นใดเธอคิดว่าเขามีบุคลิกที่เหมาะจะให้มาแสดงบทบาท สามี เพื่อตบตาพ่อแม่ แต่ลืมคิดไปอย่างหนึ่งว่าเขาเป็นผู้ชายที่ทั้งหล่อและเสน่ห์แรงจนกระทั่งได้มาใกล้ชิด มีบางอย่างในตัวเขาที่เปล่งประกายและทำให้หญิงสาวลืมตัวเคลิ้มไปในบางเวลา อย่างเช่นตอนนี้

“มันเป็นไปไม่ได้เลยรู้ไหม ที่พี่จะเชื่อว่าผู้หญิงสวยอย่างเธอ...จะไม่เคยมีแฟน หรือผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้เลยสักคน ตั้งแต่เรียนจบจากมหาวิทยาลัย”

“ฉันเป็นประเภทบ้างานน่ะค่ะ อดัมส์” ตอบแล้วหันไปสบนัยน์ตาสีน้ำเงินเป็นประกายคู่นั้นด้วยท่าทีประหม่า “พี่อาจจะไม่เชื่อนะคะ แต่พ่อแม่ฉัน พวกท่านรู้ดีว่าฉันเป็นแบบนี้”

“แม้แต่การจูบหรือกอด...เธอก็คงไม่เคยสินะ”

อดัมส์ลดเสียงลงแผ่วต่ำ ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าสวยหวานของหญิงสาวซึ่งตอนนี้เธอไม่ใช่รุ่นน้องของเขาในมหาวิทยาลัย แต่อยู่ในฐานะ นายจ้าง แต่เขาก็อยากถามอรอิสราตั้งแต่พบหน้าเธอครั้งแรกหลังเรียนจบเหลือเกินว่า มีใครเคยบอกเธอบ้างหรือเปล่าว่าเธอเป็นผู้หญิงชาวเอเชียที่สวยและมีรูปร่างเล็กบอบบางสมส่วน

หญิงสาวเป็นฝ่ายเงียบ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนอกจากสบนัยน์ตาของเขาตอบ และโดยไม่ทันรู้ตัว ใบหน้าของเขาโน้มลงมาใกล้กับเธอมากขึ้นทุกขณะ ลมหายใจของเขาทำให้เธอร้อนรุ่มขึ้นมา อรอิสราหายใจขัดจนแทบจะกลายเป็นกลั้นหายใจ อยู่ใกล้ผู้ชายหล่อ ๆ แล้วมันทำให้เธอวาบไหวไปหมด ไม่เคยเป็นแบบนี้ เธอคิดถูกหรือผิดแน่หนอที่ชวนเขามาเล่นเกมตบตาพ่อแม่ถึงฟีนิกส์

“ฉะ...ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะ”

“เรนี่”

อดัมส์เรียกชื่อเธอพร้อมทั้งรั้งแขนของหญิงสาวไว้ ตัวเขาร้อนกว่าเธอหลายเท่าและเหมือนมีไฟแล่นผ่านเข้าไปตามแขนของอรอิสรา เธอกำลังจะอ้าปากพูดแต่แล้วก็ไม่ทันริมฝีปากหยักนาที่ประกบปิดปากของเธอไว้พร้อมทั้งบดคลึงเบา ๆ

บทที่ 3

ดวงตาคู่งามเบิกโพลงอยู่ชั่วครู่ มันเป็นจูบแรกในชีวิตของหญิงสาวที่ทำแต่งาน งาน และงาน อรอิสราวูบวาบไปหมดทังตัว ร่างสาวสะท้านสั่นจากรสจุมพิตที่ลิ้นของเขาล้วงลึกเข้าไปในปากของเธอและพลิกพลิ้วอยู่ในนั้นเนิ่นนาน

โอ...นี่อดัมส์กำลังละเมิดข้อตกลงระหว่างเธอกับเขาหรือเปล่า ไม่นี่นา...อรอิสรานึกแทบไม่ทัน ไม่มีข้อตกลงอะไรทั้งนั้นนอกจากสัญญาว่าเมื่อหมดเวลาหนึ่งสัปดาห์เธอจะจ่ายเช็คให้เขา

“อืม...อืม”

เสียงหวานดังในลำคอ หญิงสาวบอกไม่ถูกว่ามันเป็นเสียงที่เกิดจากความมึนงงหรือความพึงพอใจจากข้างในของเธอกันแน่ เธออาจจะปลาบปลื้มในความหล่อเหลาและหลงเสน่ห์ของอดัมส์ เบรลอนเป็นทุนเดิม แต่มันไม่ควรจะล้ำเส้นหรือเลยขอบเขตของความชื่นชมมากขนาดนี้

อดัมส์บดเคล้าริมฝีปากของเขากับกลีบปากนุ่มราวกับหิวกระหาย ลิ้นของเขาซอกซอนในปากของเธอราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง ซึ่งมันคือความหวานฉ่ำที่เขาปรารถนาจะสัมผัสมันตั้งแต่พบหน้าอรอิสราครั้งที่สองนับตั้งแต่จากกัน อาจจะเร็วไป แต่เขาก็มีข้อแก้ต่างให้ตัวเองกับการกระทำที่เกิดจากความตั้งใจครั้งนี้

“อดัมส์”

หญิงสาวปรือตาขึ้นพร้อมทั้งครางชื่อเขาแผ่ว ๆ เมื่อนายแบบหนุ่มเลื่อนริมฝีปากของเขาออก ความหวานละมุนของกลีบปากนุ่มยังติดอยู่บนปากและลิ้นของเขา ให้ตายเถอะ พระเจ้า!...เขายังไม่อยากหยุดจูบเธอตอนนี้เลย

“เรนี่...พี่ก็แค่...อยากจะลองทำให้มัน...สมจริงเหมือนที่เราต้องเล่นละครตบตาพ่อกับแม่ของเธอเท่านั้น”

ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเบาจนแทบจะเป็นกระซิบแต่หญิงสาวก็ได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเจน ทำไมเธอไม่โกรธเขาล่ะ ร่างกายของเธอไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยนอกจากแก้มเนียนที่เปลี่ยนเป็นสีแดงปลั่ง

“ฉะ...ฉัน...อาบน้ำก่อนนะคะ”

บทก่อนหน้า
บทถัดไป