บทที่ 41 เมียไร้นาม บทที่ 20

คีรินทร์ส่งเสียงเว้าวอนและขยับไปนั่งข้าง ๆ แก้มหอมที่เกร็งไปหมดเมื่อเขามาอยู่ใกล้ เขาแปลกเปลี่ยนไป ดูเหมือนคนละคนกับวันที่เขาให้คนพาเธอมาส่งบ้าน หน้าตาของเขาวันนั้นถมึงทึงและเหมือนสะใจที่ทำให้เธอกับครอบครัวเจ็บช้ำได้เพราะความอัปยศ แต่ตอนนี้แววตาของเขาหม่นแสงลง ปราศจากความขุ่นเคืองแต่หญิงสาวก็ยังหวั่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ