บทที่ 5 คนที่รอคอย

ผิดที่รัก ตอนที่ 5

คนที่รอคอย

ผู้ชายที่เดินตรงมาทางนี้ ทำให้หัวใจดวงน้อยของมิลินแทบจะหยุดเต้น ใช่เขาจริง ๆ ด้วย คนที่เธอเฝ้าคิดถึงมานานนับปี คนที่ยังตามหลอกหลอนไม่เลิกแม้กระทั่งในความฝัน ชายหนุ่มที่ยังอยู่ภายในใจเรื่อยมา ริมฝีปากบางเผลอยกยิ้มออกมาด้วยความดีใจและตื่นเต้นฉายออกมาผ่านสีหน้าและแววตาของหญิงสาวชัดเจน

" ไงเชน มานานแล้วเหรอว่ะ?" หนุ่มหล่อเจ้าของผับหรูเดินเข้ามาทักทายราเชนด้วยความสนิทสนม พร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับชิชา จนนางต้องรีบลุกขึ้นจากตักของพี่ชาย

" พี่พอส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ ยังหล่อไม่เปลี่ยนเลย" ชิชายืนบิดซ้ายบิดขวา ยิ้มไม่หุบเมื่อได้พบกันหนุ่มหล่อตรงสเปกของเธออีกครั้ง

"......." ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งยิ้มให้ชิชา ก่อนจะเหลือบตามองมายังอีกคนด้วยแววตาที่ว่างเปล่า คนตัวเล็กเผลอมองสบเข้ากับดวงตาคู่นั้น ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบเข้าที่อกซ้ายเมื่อสายตาที่เขามองเธอนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกเย้ยหยันดูถูก ราวกับว่าเธอเป็นตัวอะไรบางอย่างที่น่ารังเกียจ

" เอ่อ...คนนี้น้องมิลิน คนที่กูเคยเล่าให้ฟังบ่อย ๆ อะ " เชนบอกเพื่อนไปตามตรง เพราะราเชนมักจะเล่าถึงผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอในกลุ่มเพื่อนสนิทอยู่บ่อยครั้ง

" ไม่เลวหนิ..." พอสบอกเพื่อนก่อนจะหันมองไปที่คนตัวเล็กอีกครั้ง

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องมิลิน " น้ำเสียงและสายตาที่เขามองมาที่เธอช่างดูห่างเหินเหลือเกิน สมแล้วล่ะที่เขาทำเป็นจำเธอไม่ได้ เขาคงลืมเธอไปหมดแล้วจริง ๆ

" ค่ะ" มิลินตอบกลับสั้น ๆ ในใจของเธอตอนนี้มันชาไปหมด นี่มันอะไรกัน เธอเฝ้ารอที่จะได้พบกับเขามานานหลายปี แต่ทำไมเขาถึงได้ทำเย็นชากับเธอราวกับเป็นคนแปลกหน้า

"หึ~" มิลินยิ้มเยาะให้กับความโง่ของตัวเอง ความจริงแล้วเขาไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรก เขาแค่ต้องการเรื่องอย่างว่า เธอลืมไปแล้วเหรอมิลิน คนตัวเล็กได้แต่คิดอยู่ในใจก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ตามเดิม

" งั้นกูขอตัวก่อนละกัน ตามสบายเลยนะครับน้อง ๆ" พอสส่งยิ้มหวานให้กับทุกคน ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะของสามสาวสุดสวยแห่งค่ำคืนนี้

" เฮ้อ..น่าเสียดายของฉิบหาย ความจริงมิลินของเราสวยกว่าพวกนั้นอีก ทำไมพี่พอสเห็นแล้วยังเฉยอยู่ได้นะ" ชิชารู้ดีถึงข่าวลือเรื่องการควงหญิงไม่ซ้ำหน้าของกลุ่มพี่ชายเธอเป็นอย่างดี สาวสวยขนาดนี้มาอยู่ตรงหน้ายังไม่รู้สึกอะไร เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังออกมา ก่อนชิชาจะเดินตรงไปทางห้องน้ำ

" มิลิน เป็นอะไรรึป่าว ดูซึม ๆไปนะ?" เชนลุกขึ้นมานั่งข้างมิลิน ก่อนจะยื่นมือเข้ามาอังที่หน้าผากของเธอ จนมิลินต้องเบือนหน้าหลบไปอีกทางเพื่อหนีสัมผัสนั้น

" ลินไม่เป็นไรค่ะ แต่พี่เชนช่วยเขยิบออกไปหน่อยได้ไหมคะ คือลินรู้สึกว่าอากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าวไปหน่อย.." มิลินพยายามเขยิบตัวออกห่างและหาทางเลี่ยงที่จะใกล้ชิดราเชน ระหว่างนั้นดวงตากลมโตก็ยังคงชำเลืองมองไปยังชายคนนั้นกำลังคลอเคลียอยู่กับสาวสวยใบหน้าเฉี่ยวอยู่ตลอด แต่ดูเหมือนว่าราเชนจะดูออก ว่ามิลินมีท่าทีเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอพอสแล้ว เขาค่อย ๆ เขยิบตัวออกห่างตามที่เธอร้องขอ แต่ก็ยังคงนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดียวกัน

" พี่ว่ามิลินดื่มเยอะแล้วนะ " ราเชนที่นั่งข้าง ๆ ยื่นแก้วที่เพิ่งชงเหล้าเสร็จให้กับคนตัวเล็ก ก่อนจะเอ่ยเตือนเมื่อเห็นว่ามิลินยังเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า คล้ายกับกำลังจะมอมตัวเองเพื่อหลบหนีอะไรบางอย่าง

" ช่วงนี้ลินนอนไม่ค่อยหลับอะคะ ได้แอลกอฮอล์ช่วยน่าจะหลับสบายขึ้น" เธอตอบส่ง ๆ ออกไป ถึงมือจะยกแก้ว แต่สายตาเธอก็ยังคงไม่ละจากคนที่ทำให้เธอเสียสมองในตอนนี้

ตั้งแต่มิลินออกจากบ้านมา เธอได้ใช้ชีวิตตามใจตัวเองมาตลอด การเที่ยวกลางคืนบ่อยครั้ง และการกินดื่มแอลกอฮอล์เพียงเท่านี้ จึงไม่ทำให้เธอเมาได้ง่าย ๆ

" มิลิน ตอนนี้คบกับใครอยู่ไหมครับ?" ราเชนเอ่ยถาม

" ไม่ค่ะ ลินไม่ได้คบใคร "

" ถ้าอย่างนั้น พี่จะขอ......"

" เอ่อ...พี่เชนคะ เดี๋ยวมิลินขอตัวไปตามยัยชาก่อนดีกว่าคะ ออกไปนานมากแล้ว ไม่รู้ไปแอบอยู่กับผู้ชายที่ไหนอีกรึป่าว"

คนตัวเล็กไม่ยอมให้ราเชนได้พูดจบ เพราะเธอรู้ว่าเขากำลังจะบอกอะไรกับเธอ มิลินไม่อยากให้คำพูดของพี่เชนมาทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจไปมากกว่านี้

ร่างเล็กลุกพรวดขึ้น แต่เธอกลับรู้สึกมึนหัวนิด ๆ จนคนข้าง ๆ ต้องรีบเข้าไปพยุงเธอเอาไว้

" ไหวไหมลิน กลับห้องป่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง?" มือหนาโอบกอดเอวของเธอในขณะที่มิลินกำลังสะบัดหน้าเพื่อดึงสติและไล่ความมึนเมา

" มิลินไม่ได้เมาคะ แค่กรึ่ม ๆ เอง" เธอรีบผลักแขนของเชนออกทันทีที่ตั้งสติได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นปกติเหล้าแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ด้วยซ้ำ แต่นี่ทำไมเธอถึงได้มึนหัวแบบนี้นะ

ร่างเล็กเดินเซซ้ายเซขวาไปทางห้องน้ำหญิง ก่อนจะต้องชะงักเมื่อจู่ ๆ ชิชาเพื่อนสาวของเธอจู่ ๆ ก็ล้มลงกองที่พื้นต่อหน้าต่อตา โดยมีหญิงสาวอีกคนกำลังขึ้นคร่อมไปที่ร่างนั้น และเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดจากคนใต้ร่างก็ดังขึ้นตามมา

กรี๊ด..!!

ไม่รอช้า มิลินพุ่งไปกระชากเข้าที่ผมของคนที่กำลังทำร้ายเพื่อนของเธอ วินาทีนั้นมิลินไม่สนด้วยซ้ำว่าทั้งสองจะมีปัญหาอะไรกัน แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายเพื่อนของเธอเด็ดขาด

" มึงกล้าดียังไงมาทำเพื่อนกู...เพียะ...!! "

มิลินตบเข้าไปที่ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นสุดแรง ถึงเธอจะตัวเล็กแต่เรี่ยวแรงที่มีนั้นไม่ได้น้อยเลย ยิ่งฤทธิ์จากน้ำเมาผสานเข้ากับความโกรธด้วยแล้วนั้น มันยิ่งทำให้เธอยิ่งบ้าคลั่ง

แต่เหมือนว่าเธอจะไม่ได้เป็นผู้กระทำอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อมีหญิงสาวจากฝั่งตรงข้ามเข้ามาช่วยเพื่อนของเขาเช่นกัน มือดีของอีกฝ่ายผลักเธอจนล้มลง ก่อนที่จะกระชากสายเดี่ยวสีดำของเธอจนขาดหลุดรุ่ย

มิลินรีบดันตัวเองลุกขึ้นแต่ก็ถูกอีกคนตบเข้ามาที่แก้มข้างซ้ายจนใบหน้าหวานหันตามแรง ก่อนจะมีร่างสูงของชายหนุ่มหลายคนเข้ามาดึงรั้งคนที่กำลังตบตีกันให้แยกออกจากกัน

ขณะกำลังชุลมุนวุ่นวายกันอยู่นั้น มิลินที่มีนิสัยไม่ยอมคน และหัวดื้ออยู่แล้ว จึงดิ้นจนหลุดออกจากคนที่กำลังจับแขนเธออย่างรวดเร็ว มือเล็กคว้าไปที่ขวดเหล้าที่วางอยู่ใกล้ตัว

" มึงอยากลองดีใช่มั้ย " เธอง้างแขนขึ้นเตรียมจะฟาดไปที่หัวของคนที่ตบเธอให้สาแก่ใจ

" หยุด หยุดเดี๋ยวนี้มิลิน " เสียงทุ้มของพอสห้ามขึ้น มือหนาคว้าแขนของเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้มิลินทำในสิ่งที่ผิดไปมากกว่าเดิม

" พี่พอสปล่อย ปล่อยลิน ลินจะเอาเลือดหัวมันออก " มิลินที่เลือดขึ้นหน้าอยู่ในตอนนี้ เธอดิ้นสุดแรงเพื่อให้หลุดจากแขนแกร่งของพอสที่กอดรัดเธอเอาไว้แน่น แต่คนตัวโตกว่าไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดออกจากตัวเขาไปได้เด็ดขาด

เสียงทะเลาะตบตีกันดังลั่นไปทั่วร้าน จนการ์ดต้องเข้ามาควบคุมสถานการณ์ ก่อนที่นักเที่ยวคนอื่น ๆ จะได้รับผลกระทบ

ระหว่างนั้นหญิงสาวผู้ก่อความไม่สงบทั้งสองฝ่ายก็ได้ถูกควบคุมตัวเอาไว้จนสถานการณ์เริ่มที่จะเงียบลง มีเพียงแต่เสียงตะโกนด่าทอกันระหว่างชิชา และหญิงสาวตัวต้นเหตุของการทะเลาะกันในครั้งนี้

" ไอ้เชน มึงพาชิชาออกไปก่อน ทางนี้กูจัดการเอง" พอสบอกเชนที่กำลังจับน้องสาวของตัวเองไว้ให้รีบกลับออกไป ก่อนที่ชิชาจะหลุดมาก่อเรื่องอีก

" ได้ ๆ ไอ้พอสกูฝากมึงไปส่งมิลินด้วยนะ " พูดจบราเชนก็ดึงชิชา ที่กำลังตะโกนด่าทออีกฝ่ายไม่หยุดออกไปจากร้านทันที โดยไม่มีใครสังเกตุเห็นเลยว่าเสียงเรียกชื่อที่ฟังดูคุ้นชินและสนิทสนมที่มิลินเรียกพอสนั้น มันมากเกินกว่าคนที่เพิ่งจะรู้จักกัน

"ส่วนเรา มานี่เลย"พอสดึงแขนของมิลินจนร่างบางปลิวไปตามแรง ทั้งสองฉุดกระชากลากกันจนไปถึงรถสปอร์ตสีดำที่จอดอยู่ด้านหลังผับ

" ปล่อย"  มิลินสะบัดแขนของเธอออกจากคนตัวสูงเมื่อเห็นว่าไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องมาแตะเนื้อต้องตัวเธอแล้ว

" หัวรั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เขาพูดออกมาสั้น ๆ

" นี่เราเคยรู้จักกันมาก่อนด้วยเหรอ ถึงรู้ว่าลินไม่เคยเปลี่ยน ?" พอส นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะกระชากแขนมิลินมาอีกครั้ง

" ขึ้นรถ" เขาเปิดประตูรถออก และดันร่างเล็กให้เข้าไปภายในตัวรถ ก่อนจะปิดประตูดังปึ้ง!

ปรื้นนนน....เสียงเร่งเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตแบบสองประตูราคาแพงส่งเสียงคำรามไปทั่วบริเวณ รถหรูเคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูง จนคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆคนขับตัวเกร็งไปหมด มือเล็กเผลอกำแน่น ก่อนจะต้องย่นคอลงด้วยความกลัว

บรรยากาศเงียบงันที่คล้ายกับช่องว่างขนาดใหญ่  ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัด สายตาสองคู่ไม่แม้แต่มองสบกันด้วยซ้ำ ไร้ซึ่งเสียงพูดคุย มีเพียงความเงียบและเสียงของลมหายใจเท่านั้น แต่จู่ ๆ หญิงสาวกลับรู้สึกหน้าเห่อร้อนและร้อนรุ่มอยู่ในอก เนื้อตัวเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่พร้อมใจกันผุดขึ้นมา มือเล็กได้แต่ยกขึ้นปาดเม็ดเหงื่อบนหน้าผากที่ไหลซึมจนผมเปียกชื้นหลายต่อหลายครั้ง

คนขับสังเกตเห็นความผิดปกติของอีกฝ่ายจากเสียงหายใจถี่และเร็วแรง เขาชำเลืองมองด้วยหางตาพบว่ามิลินั้นกำลังมีท่าทางที่แปลกไป ตอนนี้ตัวเธอสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ  มือเล็กจิกลงที่ขาเรียวของตัวเอง  มืออีกข้างกำลังปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงมาตามใบหน้าจนถึงซอกคอ

"แอร์เย็นขนาดนี้ยังจะร้อนอีกเหรอวะ เอะ...หรือว่า..." พอสพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเบี่ยงรถเข้าเลนซ้าย แล้วเลี้ยวเข้าไปยังสถานที่หนึ่งโดยมีพนักงานชายวิ่งมาเปิดม่านผืนใหญ่ที่กั้นระหว่างห้องพักออกเพื่อให้รถได้แล่นเข้าจอด

"มาที่นี่ทำไม" น้ำเสียงแหบพร่าของมิลินถามขึ้นมาในขณะที่เนื้อตัวยังคงสั่นอยู่ สีหน้าตกใจเผยออกมาเมื่อรู้ว่าเขาพาเธอมาจบอยู่ที่ม่านรูด

"....." พอสไม่ตอบอะไร แต่สายตาของเขากลับมองมายังเรือนร่างบอบบางที่ดูเย้ายวนเมื่อเสื้อของเธอถูกกระชากจนขาดตั้งแต่มีเรื่องในผับ จนเผยให้เห็นเนินอกที่เด่นชัด มือเล็กจึงรีบยกขึ้นมาปิดทันทีที่เห็นสายตาของเขากำลังโลมเลียเธออย่างน่าเกลียด

" ก็ชอบที่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ ?" เขาเชือดเฉือนเธอด้วยคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยาม อีกทั้งสายตาที่จ้องมองมาราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่ง

" นี่มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ" มิลินง้างมือขึ้นทำท่าจะตบอีกฝ่ายด้วยความโมโห แต่ก็ไม่ทันเมื่อมือหนาคว้าแขนของเธอเอาไว้แน่น ก่อนที่เขาจะกระชากแขนเล็กจนตัวเธอเขยิบเข้ามาจนถึงฝั่งคนขับอย่างง่ายดาย

" โอ๊ย "

สายตาคมสบเข้ากับดวงตาตื่นตระหนกในระยะใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของอีกฝ่าย กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ยังเป็นกลิ่นเดิมที่คุ้นเคยเมื่อหลายปีก่อน แต่ใบหน้าหวานของหญิงสาวในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เธอโน้มหน้าเข้าไปใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่อาจห้ามใจได้

ทันใดนั้นริมฝีปากบางของคนตัวเล็ก ประกบจูบเข้าไปที่คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว พอสมีอาการตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงภาพในวันนั้นความคิดเขาก็เปลี่ยนทันที เขาจูบกลับเธออย่างไม่ขัดขืน แถมยังเริ่มบดขยี้หนักหน่วงและรุนแรงมากขึ้นจนมิลินรู้สึกเจ็บแปล๊บจึงได้สติกลับมาอีกครั้ง

" ขอโทษค่ะ!! "

มิลินรีบผลักจูบออกจากชายหนุ่มทันที เธอกอบโกยอากาศเข้าไปเต็มปอด และเบือนหน้าเพื่อหนีความรู้สึกบ้า ๆ พยายามดึงสติของตัวเองกลับคืนมาให้เร็วที่สุด นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ทำไมเธอถึงมีความต้องการเขามากขนาดนี้

ชายหนุ่มเริ่มมั่นใจในสิ่งที่คิดอยู่ในใจ มือหนารีบเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะเปิดประตูรถอีกฝั่งและดึงมือมิลินลงไปอย่างรวดเร็ว

" ปล่อยนะพี่พอส ลินจะกลับบ้าน" เสียงแหบพร่าของอีกคนเอ่ยขึ้น พร้อม ๆ กับร่างกายของเธอที่ร้อนละอุดังเตาถ่าน ชายหนุ่มดึงตัวเธอเข้าไปในห้องก่อนจะหันหลังกลับไปล็อคประตูอย่างแน่นหนา

" ถอดเสื้อผ้าออก "