บทที่ 3 ป่วย

การหนีเรียนของสตาร์ไม่ถูกแม่จับได้ เพราะทั้งเฟิร์สและสตาร์ต่างเป็นมืออาชีพด้านการหลบหนี สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาทั้งคู่แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยด้วยความที่แม่ของสตาร์พยายามอัดคอร์สเรียนเพื่อปั้นให้ลูกสาวลงประกวดนางแบบ กว่าจะเลิกเรียนก็ดึกดื่นได้โทรคุยกันแค่สักพัก สตาร์ก็เพลียและหลับไป

“แม่วันนี้ขอพักได้ไหม หนูเวียนหัวมากเลย” ลูกสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังบอกกับแม่ที่กำลังขับรถมุ่งหน้าไปสถาบันสอนการแสดง

“ไม่ได้ ยิ่งใกล้วันก็ยิ่งต้องติวเข้ม ไว้อาทิตย์ก่อนคัดตัวแม่จะให้พักโอเคไหม” แม่ว่าลูกสาวจะร้องขออย่างไร แต่คนเป็นแม่ก็ดูจะไม่ยอมง่าย ๆ ครั้งนี้สตาร์ไม่ได้อยากหยุดเพราะขี้เกียจ แต่เธอรู้สึกอ่อนเพลียมากจริง  ๆ เหตุก็อาจจะเพราะที่ต้องซ้อมเดินแบบเรียนการแสดงจนดึกดื่น ไม่มีเวลาพักผ่อน ตลอดทั้งวันก็เรียนหนังสือมาก่อนแล้ว แทนที่เลิกเรียนจะได้พักกลับต้องมาเหนื่อยต่อด้วยการเรียนเสริม

“แม่หนูไม่ไหวจริง ๆ นะหนูขอพักไมได้เหรอ หนูไม่เคยเกเรเลยนะแม่ ขอแค่วันนี้วันเดียว”

“เดินแบบก็ยังไม่คล่อง กลับมาบ้านก็ไม่ยอมซ้อมนอนอย่างเดียว แล้วแบบนี้จะเอาอะไรไปแข่งกับคนอื่น แม่บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้”

“โอ๊ยแม่!!! อ้วกกกก” พอเถียงกันจนถึงจุดที่สตาร์ทนไม่ไหว ความเครียด และอาการวิงเวียนก็แสดงออกมาให้แม่ได้เห็นว่าเธอไมได้โกหก สิริน แม่ของสตาร์รีบเลี้ยวรถเพื่อจอดดูลูกสาว

“ไหวไหม” สิรินรีบวิ่งไปประคองลูกสาว แม้ว่ารถจะเลอะไปหมดแต่สิ่งที่สิรินสนใจมากกว่าก็คือสตาร์

“หนูไม่ไหวจริง ๆ แม่”

“โอเค ๆ งั้นไปโรงพยาบาล เดี๋ยวแม่โทรไปยกเลิกกับครูทีหลัง อดทนก่อนนะเดี๋ยวแม่พาไปหาหมอ” สตาร์พยักหน้ารับ เธอพะอืดพะอม และอ่อนเพลียมาตลอดทั้งวันแล้ว แต่เพราะก่อนหน้านี้ดันไปทะเลาะกับแม่จนอารมณ์มันเดือด เลือดมันสูบฉีด หัวใจเต้นแรงจนในที่สุดก็ระเบิดออกมา สิรินรีบขับรถไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด เพื่อนำตัวลูกสาวส่งให้ถึงมือหมอ

-โรงพยาบาล-

“เบื้องต้นมีอาการเวียนศีรษะ อ่อนเพลีย แล้วก็อาเจียนใช่ไหมคะ” พยาบาลที่ทำการซักประวัติเอ่ยถาม สตาร์อ่อนแรงจนไม่ได้พูดอะไรตอบ เธอเพียงพยักหน้ารับ ในมือก็ถือยาดมไว้แน่น

“ไม่ทราบว่าช่วงนี้คนไข้มีเพศสัมพันธ์มาก่อนไหมคะ” คำถามต่อมาทำให้คนอ่อนเพลียถึงกับได้สติ คงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกนะ

“ไม่มีค่ะน้องไม่เคยมีแฟน” สิรินตอบอย่างมั่นใจ แต่สตาร์นั้นได้แต่นั่งนิ่งหน้าซีดเผือด ทั้งไม่มีแรงตอบและหวาดกลัวคำถามที่เพิ่งได้ยิน

“ถ้างั้นน่าจะเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอนะคะ แต่เดี๋ยวนั่งรอคุยกับหมออีกทีดีกว่าเนอะ” หลังจากลงข้อมูลเบื้อต้นเรียบร้อยแล้ว สิรินก็พาสตาร์มานั่งรอหมอเรียกอยู่ที่หน้าห้อง แต่เพียงไม่นานหมอก็เรียกตัวสตาร์เข้าไปตรวจ

“แม่รอตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวสตาร์ไปเองคนเดียวก็ได้” เพราะกลัวว่าหมอจะถามเรื่องเพศสัมพันธ์ขึ้นมาอีก สตาร์เลนรู้สึกว่าไม่อยากให้แม่เข้าไปด้วยแล้ว

“เดินไหวเหรอ ไม่เป็นไรแม่เข้าไปด้วยน่ะดีแล้ว” แต่สิรินก็ไม่ยอมง่าย ๆ เห็นลูกสาวอ่อนปวกเปียก แค่ลุกก็ยังต้องพยุง มีหรือคนเป็นแม่จะปล่อยให้เดินไปเองได้ไง

“แม่ยังไม่ได้โทรบอก...”

“แม่ไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว ลูกแม่ป่วยขนาดนี้ มันจะมีอะไรสำคัญกว่าชีวิตลูกอีกหรือไง ไม่ต้องพูดมาก เข้าไปกับแม่” สตาร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ ในที่สุดสิรินก็ประคองลูกสาวเข้าไปในห้องตรวจจนสำเร็จ เข้าไปก็พูดคุยกับหมอเบื้องต้นเหมือนตอนที่คุยกับพยาบาล และทุกอย่างก็จบลงที่ สตาร์พักผ่อนไม่เพียงพอทำให้ร่างกายอ่อนแรง นอกจากนี้หมอยังสั่งให้พักผ่อนจนกว่าร่างกายจะฟื้นฟูสภาพให้ดีขึ้นว่านี้

“ถ้ายังไงหมออยากขอให้คุณแม่ลดกิจกรรมน้องลงก่อนนะครับ เพราะเท่าที่ฟัง น้องเรียนหนักตลอดทั้งวันแล้ว เลิกเรียนยังต้องเรียนพิเศษต่ออีกมันจะไม่กระทบแค่ร่างกาย มันจะกระทบไปถึงสุขภาพด้านอื่น ๆ ของน้องด้วย”

“ค่ะ เดี๋ยวคงต้องจัดตารางกันใหม่” สตาร์ได้แต่มองแม่ด้วยสายตาอ้อนวอน เธอไม่ต้องการเรียนอะไรอีกแล้ว ไม่อยากเรียนอะไรทั้งนั้น แต่สิ่งที่แม่พูดกลับเหมือนว่าจะให้เธอพักจนอาการดีขึ้น แล้วส่งเธอกลับไปสู่ตารางเรียนมหาโหดนั้นอีกครั้ง

หลังจากรับยาและเคลียร์ทุกอย่างจบ สิรินและสตาร์ก็ต้องยกเลิกการเรียนทั้งหมดและกลับบ้านพักผ่อน ตลอดเส้นทางไม่มีการพูดคุยอะไรกันเยทั้งสิ้น นั่นก็อาจจะเพราะว่าสิรินเห็นลูกสาวยังนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ จึงไม่ได้รบกวน

“แม่จะแวะร้านสะดวก เอาอะไรไหม” คนขับมองลูกสาวที่นอนอยู่เบาะหลังด้วยสภาพอิดโรยก่อนจะเอ่ยถามสตาร์ไม่ได้ตอบอะไรกลับ เธอเพียงแค่ส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ ถึงปั๊มสิรินก็จอดรถโดยทิ้งลูกสาวไว้บนรถเพียงลำพัง ก่อนจะเดินเข้าร้านสะดวกซื้อไปซื้อของตามที่ได้บอกกับสตาร์เมื่อก่อนหน้านี้ เพียงไม่นานสิรินก็ลับมาพร้อมกับถุงผ้าใบใหญ่ ที่ด้านในเต็มไปด้วยข้าวของที่เธอเพิ่งซื้อจากร้านสะดวกซื้อดังกล่าว สตาร์ยังคงนอนหลับไม่ได้สติอยู่ที่เบาะหลังสิรินเองก็มองลูกผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะ ๆ ตลอดการเดินทางจนกระทั่งถึงบ้าน

“เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมาหาแม่ที่นี่หน่อยนะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” คำพูดเรียบ ๆ ของแม่ ทำสตาร์เสียวสันหลังวาบอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามันต้องมีอะไร มันต้องมีอะไรแน่ ๆ จากสายตาเย็นชาของแม่ที่หันมองทางอื่น มือเรียวของสิรินคว้าเอาบุหรี่จากในถุงผ้าออกมาถึงซอง ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน เธอกะเวลาแล้วว่า กว่าบุหรี่จะหมดลูกสาวก็คงอาบน้ำเสร็จพอดี สตาร์อาบน้ำไปพร้อมกับคำถามมากมาย ‘แม่จะพูดอะไร หรือแม่จะรู้เรื่องเฟิร์ส แล้วแม่รู้ได้ยังไง’ คำถามเหล่านี้มีเพียงสิรินแม่ของเธอเท่านั้น ที่จะให้คำตอบได้