บทที่ 23

เวนดี้ทำท่าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้า “ฉันนอนไม่หลับ” เธอกระซิบ

“ให้พี่เข้าไปกอดเราสักพักดีไหม เผื่อจะช่วยได้” เขาเสนอเสียงค่อย

เธอจ้องเขาอย่างเคลือบแคลง สายตาไล่สำรวจแผงอกเปลือยเปล่าลงไปจนถึงกางเกงนอนสีน้ำเงิน เธอหยุดชะงักราวกับกำลังชั่งใจ “ไม่มีลูกไม้อะไรใช่ไหม” เธอถามเหมือนไม่แน่ใจว่าอเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ