บทที่ 37 บทที่10.ใจหาย 1

บทที่10.ใจหาย

ทิชากรก้มมองสร้อยคอ สร้อยข้อมือ และอีกเส้นที่ข้อเท้า *เธออยากกลับบ้าน กลับไปซุกอกพ่อแม่ แต่...มันติดตรงไอ้เครื่องเพชรอลังการงานสร้างนี่มันยังค้างอยู่บนตัวนี่แหละ เรียวคิ้วโก่งๆ ขมวดแน่น เธอถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ๆ หากกลับบ้านทั้งแบบนี้พ่อแม่คงคาดคั้น เธอจนอาจจะเผลอหลุดปากบอกเรื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ