บทที่ 16 หงุดหงิด

ความเจ็บปวดเข้าเล่นงานทุกส่วนจนระบมไปหมด และเมื่อก้มลงมองส่วนนั้นซึ่งทั้งบวมช้ำและเลอะเทอะด้วยน้ำคาวของมาเฟียหนุ่ม แววตาที่เคยฉายแววความสุขก็แปลเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยทันที

“เฮ้อ” เธอพ่นหายใจออกมาเบา ๆ กับชะตากรรมอันน่าสมเพช แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งคร่ำครวญ นอกเสียจากรีบอาบน้ำล้างตัวและลงไปทำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ