บทที่ 20 ฝากดูแล

ช่วงสายของอีกวัน

“.....” แพขนตางอน ค่อยๆ ขยับเปลือกตาที่หนักอึ้ง เมื่อถูกแสงแดดยามเช้าส่องรบกวนการนอน

“อือ” ร่างบางใต้ผ้าห่มยกแขนบิดขี้เกียจอย่างลืมตัว ลืมไปว่าตัวเองไม่ได้อยู่บ้านแต่นอนอยู่ห้องแฟนหนุ่ม

“ภูผา” เมื่อนึกขึ้นได้ เธอรีบดีดตัวลุกขึ้น มองสำรวจไปรอบๆ ห้อง แต่กลับไม่เจอใคร มีเพียงความว่างเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ