บทที่ 30 เหนื่อยใจ

หลายวันผ่านไป

“รอนานไหม” น้ำอุ่นวิ่งเหนื่อยหอบ เพราะวันนี้ซ้อมเสร็จช้า เลยทำให้ภูผาต้องรอนานกว่าทุกวัน เธอมองเขาอย่างรู้สึกผิด เขารอตั้งแต่เที่ยงป่านนี้จะกินอะไรรึยังก็ไม่รู้ “บ่ายแล้ว กินอะไรยัง”

ภูผาทำหน้านิ่ง เดินตรงเข้าไปหาแฟนสาว “ยัง” ฝ่ามือใหญ่คว้าจับกระเป๋าสะพายใบเล็กจากมือแฟนสาว

“เราถือเองได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ