บทที่ 38 กลไกเวลา

บรึ๋น!

“ว้าย!!” ฉันร้องเสียงหลง ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือแตะที่ประตูรถ อยู่ๆ ภูผาก็สตาร์ทเครื่อง แล้วขับรถออกจากโรงเรียนทันที

‘ “ภูผา ภูผา กรี๊ด!! แล้วเกลจะกลับยังไง! กรี๊ด!!!!” เกลทำได้เพียงกรีดร้องแหกปากลั่น โดยไม่สนใจสายตาคนอื่นจะมองยังไง หญิงสาวโมโหจนตัวสั่น ‘เขาทำเกินไปแล้ว’ แต่อย่าคิดนะว่ามันจะจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ