บทที่ 40 ต้องสู้

“แก!มันก็แค่เด็กกำพร้า ไม่มีหัวนอนปลายเท้า อย่าสะเออะมาเทียบกับพวกฉัน!” เธอไม่สนใจคนอื่นรอบข้าง ง้างมือตบฉันอีกครั้ง....

หมับ!!

พรึบ!!

ตุบ!!

“โอ๊ย!!” แต่ไม่ทันที่จะได้ตบ มีมือใครก็ไม่รู้ คว้าหมับจับข้อมือเธอผลักอย่างแรง จนเธอล้มไปกองอยู่กับพื้น ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่ต่างตกใจ ร้องโวยวายเสียงดังล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ