บทที่ 6 ขอร้อง

“......” ภูผายังคงนิ่งเงียบ ค่อยๆ ผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง มองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างตัดใจ ก่อนแลมโบกินีคันหรูจะขับออกไปด้วยความเร็ว....

“ภูผา ขับช้าๆ หน่อยได้ไหม อุ่นกลัว” คนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ เอ่ยเสียงสั่น

“......” ภูผาไม่พูดอะไร หันหน้าไปมองเธอ ชะลอความเร็วลง เมื่อเห็นว่าเธอกลัวจนตัวสั่น

“จะพาอุ่นไปไหน” แววตาเธอมันสั่นระริก น้ำตาคลอเบ้า

“เฮ้อ....เราแค่อยากอยู่กับอุ่น ทำไมต้องกลัวเราด้วย” ภูผาถอนหายใจแรง มองหน้าคนข้างๆ อย่างหนักใจ ก่อนจะแวะจอดรถที่ข้างทาง

“......” น้ำอุ่นส่ายหน้า

“อุ่นไม่รู้ ก็เรา....เราสองคนเพิ่งจะรู้จักกันนะ ภูผาเป็นใครมาจากไหนอุ่นก็ไม่รู้ แล้วภูผา....” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเป็นเส้นหยัก เธอได้นึกทบทวนอะไรหลายๆ อย่างมาหลายวัน มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะมารักเด็กคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรสักอย่าง นอกจากเขาหวังในร่างกายเธอ

“มองหน้าเรา” เขาเอ่ยอย่างหงุดหงิด ไม่ชอบเลยที่เห็นเธอเอาแต่นั่งก้มหน้า และร้องไห้แบบนี้

“อุ่นไม่รู้ว่าภูผาทำแบบนี้ทำไม แต่อุ่น....อุ่นไม่มีอะไรจะให้ ขอร้องอย่ายุ่งกับอุ่นเลย” ใบหน้าหวานค่อยๆ เงยหน้าสบตาเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“......” ภูผาที่ได้ยินแบบนั้น เขาถึงกับกำหมัดแน่น จ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจ

“อย่าทำอะไรอุ่นเลยนะ อุ่นขอร้อง” สองมือยกขึ้นไหว้คนตรงหน้า น้ำตาเม็ดใสไหลอาบสองแก้มเป็นทาง

“เราคงทำตามคำขอของอุ่นไม่ได้ เพราะอุ่นคือคนเดียวที่เรารู้สึกดีด้วย” เขาพยายามระงับอารมณ์ ค่อยๆ พูดอธิบายให้เธอเข้าใจ

“เราผิดเองที่ใจร้อนเกินไป เลยทำให้อุ่นกลัว แต่เราจริงใจ ไม่ได้คิดจะมาหลอก เราไม่สนว่าอุ่นจะเป็นใคร!” ภูผาเอ่ยอย่างหนักแน่น นัยน์ตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความแน่วแน่จริงจัง

“แต่อุ่น....”

“......”

“เรารักอุ่น” ก่อนเขาจะเอ่ยคำรักให้เธอได้ฟัง คำรักที่ไม่เคยคิดจะบอกใคร

“.....” คนตัวเล็กได้แต่นั่งนิ่ง มองหน้าคนตรงหน้าด้วยความตกใจ ที่อยู่ๆ เขาก็มาสารภาพรักกับเธอแบบนี้ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะรู้จักกันแค่อาทิตย์เดียว

“เราไม่อยากจะใจร้อนแบบนี้ แต่...” ใบหน้าหล่อคมโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าหวาน ใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นรดพวงแก้มใส

“เราไม่สนว่าอุ่นจะเป็นใคร เราสนแค่ว่าอุ่นเป็นของเรา” เขาเอ่ยเสียงกระซิบ จูบหอมที่แก้มเธออย่างอ่อนโยน

ตึก ตึก ตึก

หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นรัวแทบไม่เป็นจังหวะ เธอได้แต่นั่งนิ่งมองหน้าเขาด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ทั้งกลัวทั้งตกใจในเวลาเดียวกัน

“คือว่า....อือ” แต่ไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไร กลีบปากนุ่มๆ ก็ฉกชิงริมฝีปากบางสีชมพูเสียก่อน

“อุ่นเป็นของเรา” เขาเอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะจูบเม้มริมฝีปากบางอีกครั้ง มันเป็นรสจูบที่หอมหวาน เต็มไปด้วยรัก

“....” น้ำอุ่นทำได้เพียงนั่งนิ่ง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น ทุกอย่างมันเหมือนฝันที่อยู่ๆ หญิงสาวยากไร้ก็ได้มาเจอกับเจ้าชายรูปงาม

“อืม” เขาคำรามอย่างขัดใจที่คนตรงหน้าเอาแต่นั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ ไม่ตอบสนองไปกับรสจูบอันแสนหวานที่ตัวเองมอบให้

“อ๊ะ” เสียงหวานร้องท้วงในลำคอ เมื่อจูบที่หอมหวานเปลี่ยนเป็นหนักหน่วง เขาจูบดูดกัดริมฝีปากเธออย่างแรง จนมันเจ็บและชาไปทั่วทั้งบริเวณ

“ฮื่อ ภะ...” สองมือเล็กยกขึ้นดึงปกเสื้อ เมื่อเขาใช้โอกาสที่เธออ้าปากสอดดันเรียวลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปฉกชิงควานหาความหวานในโพรงปากเล็กอย่างเอาแต่ใจ

จวบ!!

เขาจูบดูดลิ้นเล็กอย่างแรง แรงจนเธอรู้สึกเจ็บชาที่โคนลิ้น แต่ก็ทำได้เพียงจิกกำปกเสื้อเขาไว้แน่น

“อุ่นเป็นของเรา” เขาเอ่ยเสียงแผ่วเบา ค่อยๆ ผละปากอย่างอ้อยอิ่ง มองหน้าสบตาเธออย่างอาลัยอาวรณ์

“.....” คนตัวเล็กได้แต่นั่งนิ่ง เม้มริมฝีปากเป็นเส้นหยัก พวงแก้มทั้งสองข้างแดงเป็นลูกตำลึงสุก ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาคู่นั้น จากที่กลัวเขามันกลับรู้สึกเขินอาย กับสายตาเย็นชาคู่นั้น ที่เอาแต่มองจ้องเธออย่างไม่กะพริบตา

“มองหน้าเรา” นิ้วเรียวใหญ่เสยปลายคางเล็กให้เงยหน้าสบตา ก่อนจะบรรจงจูบลงบนริมฝีปากบางสีแดงระเรื่ออีกครั้งหนักๆ แต่ไม่ได้รุนแรง เขาจูบดูดเม้มริมฝีปากบนสลับล่างอย่างเอาใจ

น้ำอุ่นได้แต่นั่งนิ่ง หลับตาปริบๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงต้องยอมเขา ก่อนเธอจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง เผยปากรับเรียวลิ้นอุ่น

“......” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ สอดดันลิ้นร้อนเข้าไปดูดกลืนหาความหวานในช่องปากเล็กอีกครั้ง เขาจูบดูดกลืนมันอย่างกับมันเป็นอาหารชั้นเลิศ ถ้าเปรียบมันเป็นสเต๊ก ก็เป็นสเต๊กชั้นเลิศ ที่หอมนุ่มละลายในปาก กินแล้วก็อยากที่จะกินอีก

หมับ!!

“ฮื่อ” คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง สองมือดันแผงอกแกร่ง เมื่อฝ่ามือร้อนล้วงลูบสัมผัสเรียวขาเข้าไปใต้กระโปรงนักเรียนที่ใส่อยู่

อีกมือเขาจับล็อกท้ายทอยเล็กไม่ให้เธอขยับตัวหนี ยังคงจูบดูดดึงเรียวลิ้นเล็กอยู่แบบนั้น

“แค่จูบ” เขาเอ่ยเสียงเบา เมื่อคนตัวเล็กดิ้นพยายามขัดขืน มือเล็กจับดึงฝ่ามือใหญ่ที่ลูบสัมผัสเรียวขาขาวเนียน ไว้แน่น

“......สัญญา เราจะไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้” เขาพูดอย่างข่มอารมณ์ตัวเองทั้งๆ ที่เลือดในกายตอนนี้มันร้อนรุ่ม อยากจะทำอะไรมากกว่าการจูบ แต่ก็ต้องหักห้ามใจ

“อุ่นเชื่อใจผาได้ใช่ไหม?” เธอเอ่ยเสียงแผ่วเบา มองหน้าเขาด้วยสายตาอ้อนวอน

“.....แค่จูบ สัญญา”

“......” น้ำอุ่นมองจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาเย็นชาคู่นั้น แต่แปลกเธอกลับเหมือนโดนมนต์สะกด ก่อนแพขนตางอนจะหลับลงเมื่อเขาแตะจูบลงริมฝีปากบางอีกครั้ง.....