บทที่ 67 คืนพิเศษ

ตอนเช้า

“ภูผา ปล่อยอุ่น หายใจไม่ออก”

“.......” ไม่คิดเลยว่าเขาจะตีหน้ามึนได้ขนาดนี้ ตื่นตั้งแต่เช้าจนตอนนี้สายจนตะวันขึ้นยังไม่ยอมลุกไปไหน มือซ้ายกอดเอวบาง มือขวากอดลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับน้ำลายยืดอยู่บนอกพ่อ

“สายแล้วนะ ไม่ไปทำงานเหรอ?”

“......” คำตอบคือเงียบ แล้วยังกอดรัดไว้แน่นกว่าเดิม เมื่อฉันทำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ