บทที่ 71 เผื่อใจเอาไว้

“อุ่น! เป็นอะไรรึเปล่า”

“ระ...เรียกอุ่นเหรอ?”

“เป็นอะไรรึเปล่าเราเรียกตั้งนาน” ภูผาค่อย ๆ วางร่างเล็กลงกับพื้น

“เปล่า” ฉันส่ายหัว ภาพความทรงจำที่คิดว่าตัวเองลืมไปแล้วโผล่เข้ามาในหัว

“ถึงแล้ว” ภูผาพูดยิ้ม ๆ ยกมือขึ้นปาดเม็ดเหงื่อที่ไหลซึมตามหน้าให้อย่างห่วงใย

“.......” ฉันไม่ได้พูดอะไร ระบายย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ