บทที่ 42 ไล่ตะเพิด

พริกจินดากอดอกมองคาเรนด้วยแววตาเย้ยหยัน เธอนึกขันคำพูดของเขาอย่างห้ามไม่ได้ หญิงสาวถอยหนีเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ปัดมือที่เอื้อมหมายจะคว้าแขนเธอทิ้งอย่างไม่ไยดี

“อย่ามาจับ”

“ฉันขอโทษ” คาเรนเอ่ยอย่างรู้สึกผิดมองสบตาหญิงสาวตาละห้อย อยากดึงเธอมากอดให้หายคิดถึงทว่าเขาทำได้แค่ยืนมองเธอเท่านั้นเ...