บทที่ 6 อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ! 5

น้ำฟ้าเดินไปมาในห้องอย่างหงุดหงิดใจ เพราะไม่มีอะไรให้เธอทำหลังจากเดินรอบห้องนอนสุดหรูอลังการไปแล้ว ก่อนจะเดินไปเปิดประตูหน้าห้องแต่ต้องหน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์

เมื่อประตูเปิดไม่ออก แม้จะพยายามเปิดประตูห้องอยู่หลายครั้งแต่ประตูกลับต้องใช้รหัสเปิดเข้าและออกเท่านั้น นั่นทำให้เธอกลับมาเปิดหน้าต่างแต่ความสูงของมันก็ทำให้เธอหยาด อีกทั่งยังมีชายชุดดำยืนอยู่เป็นจุดๆ ของบ้าน

“ทำอย่างกับตัวเองเป็นมาเฟีย”

น้ำฟ้าบ่นออกมาพร้อมย่นจมูกมองชายชุดดำที่ยืนอยู่ข้างล่างอย่างหมั่นไส้ สายตาหวานมองไปข้างหน้าของเมืองมิลานผ่านทางหน้าต่างบ้านของเซเลโน่ ความงดงามตรงหน้ากลับทำให้เธอหดหู่ใจที่ต้องมาโดนกักขังอยู่อย่างนี้

น้ำฟ้าเดินกลับเข้ามาในห้องนอนสุดหรูอลังการอย่างอ่อนใจ แล้วสายตาหวานก็เป็นประกายวาวเมื่อมองเห็นประตูห้องน้ำที่อยู่ห่างออกไป

หญิงสาวชะโงกหน้าเข้ามามองดูอีกครั้งหลังจากสำรวจมาแล้วหลายรอบ แววตาสวยระริกอย่างตื่นเต้น ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมมองหาผ้าขนหนูของเซเลโน่อย่างถือวิสาสะ

เพียงไม่นานหญิงสาวก็จัดการถอดชุดที่เธอใส่ออกจากตัวจนหมด และพันผ้าขนหนูของชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำหรูด้วยหัวใจเปี่ยมสุข เพราะห้องน้ำที่นี่มันใหญ่กว่าห้องน้ำบ้านเธอเสียอีก อ่างอาบน้ำคล้ายสระว่ายน้ำขนาดเล็กแต่เป็นอ่างน้ำวนเพื่อช่วยให้ผ่อนคลายจากความตึงเครียด

และตอนนี้เธอก็เครียดมาก หญิงสาวคิดด้วยรอยยิ้มก่อนจะถอดผ้าขนหนูพาดไว้ที่โต๊ะยาวเล็กที่อยู่ไม่ห่างก่อนจะก้าวลงในอ่างอาบน้ำสุดหรูด้วยรอยยิ้ม

“ว้าว... สบายจังเลย”

หญิงสาวพูดออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะนอนแช่ตัวพร้อมหลับตาลงอย่างมีความสุขกับการอาบน้ำที่แสนจะวิเศษในครั้งนี้

แกร๊ก

น้ำฟ้าเบิกตากว้างอย่างตกใจและฝันสลายลงทันควัน เมื่อประตูห้องน้ำถูกเปิดออกอย่างถือวิสาสะ และมีร่างสูงของเจ้าของห้องยืนนิ่งมองเธออย่างตกตะลึง

“อย่าเข้ามานะ

!

”

เมื่อตั้งสติได้หญิงสาวถึงกับร้องห้ามเสียงหลง พร้อมกอดร่างเข้าหากันเพื่อปกปิดเรือนร่างตัวเองเอาไว้ ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่ออย่างอายสุดๆ ถ้าเธอมุดน้ำดำดินได้ตอนนี้เธอคงทำไปแล้ว

เซเลโน่ชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า แววตาคมมองเรือนร่างสวยงดงามภายใต้น้ำที่ใสของอ่างอาบน้ำสุดหรูของเขา พร้อมหัวใจที่เคยด้านชาและไร้ความรู้สึกเต้นระรัวอย่างไม่มีเหตุผล

ความวาบหวามปรารถนาหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่เคยคิดมาก่อน แล้วยิ้มที่มุมปากเมื่อได้ยินคำสั่งของหญิงสาวร่างบางแต่ซ่อนรูปและสวยไปทุกสัดส่วน ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้นจนมาหยุดยืนอยู่ที่ขอบอ่างอาบน้ำ

“ห้ามมองนะ”

เอ่ยห้ามเสียงหลงพร้อมความอายเมื่อสายตาเขาทำให้เธอวาบหวามในอกอย่างแปลกๆ

“ฮึ... เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าเจ้าของห้องได้หรอกนะ”

เซเลโน่ย่อตัวลงข้างขอบอ่างพร้อมสายตาคมสำรวจเรือนร่างที่กอดตัวเข้าหากันอย่างหวาดกลัว ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก มือหนาแกล้งจับปอยผมหญิงสาว เบาๆ อย่างหยอกล้อ

แต่ใบหน้าสวยหวานกลับไม่มีอารมณ์เล่นด้วย เธอสะบัดผมออกจากมือหนาแล้วแหวใส่อย่างลืมตัวว่าตอนนี้เธอไม่ใช่เจ้าของบ้าน

“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”

คำสั่งของเธอกลับทำให้เซเลโน่ยิ้มชอบใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อย่าว่าแต่คนสนิทของเขาเลย แม้แต่ตัวเขาก็ยังไม่รู้ตัวว่าหญิงสาวจะทำให้เขายิ้มได้ด้วยหัวใจเช่นนี้ ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นแล้วมานั่งที่เก้าอี้ยาวเล็กที่อยู่ไม่ห่างจากหญิงสาวโดยไม่คิดจะออกจากห้องตามคำสั่ง มือหนาจับผ้าขนหนูที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาโชว์หญิงสาวให้เธอเจ็บใจเล่น

น้ำฟ้าเม้มปากมองคนตรงหน้าอย่างเจ็บใจ ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเย็นชาจากที่เคยเห็น ตอนนี้เขากลับมีรอยยิ้มที่มุมปากพร้อมแววตาไหวระริกอย่างยินดีที่มีเธอเป็นของเล่น ก่อนจะทำหน้าตาให้สงสารแล้วมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างขอร้อง

“ขอผ้าขนหนูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว”

คำพูดและแววตาของหญิงสาวทำให้เซเลโน่หัวเราะในลำคอก่อนจะบอกเสียงราบเรียบและแววตาเอาจริง จนทำให้คนฟังหน้าแดงซ่านด้วยความอาย

“อยากได้ลุกขึ้นมาเอา แต่ถ้าไม่ลุกก็หนาวอยู่ในนั้นแหละ”

ไม่บอกกล่าวยังแกล้งยื่นผ้าขนหนูให้หญิงสาวอีกด้วย น้ำฟ้ามองแล้วเม้มปากอย่างขัดใจ ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้เธอจะกล้าลุกได้ยังไงเล่า

“คุณก็ออกไปก่อนสิ”

น้ำฟ้าต่อรองพร้อมแววตาหวานมองชายหนุ่มอย่างงอนๆ จนเซเลโน่นึกขำ

“ทำไมฉันต้องออกไปด้วย ที่นี่มันบ้านฉัน และเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉันด้วยสาวน้อย เอ๋...ไม่ใช่สิ ซ่อนรูปอย่างนี้ต้องเรียกว่าผู้ใหญ่ไร้เดียงสา จริงไหม ?”

คำหยอกล้อของชายหนุ่มทำให้เธอหน้าแดงด้วยความโกรธและความอาย ริมฝีปากบางขบเม้มกันมากขึ้นเมื่อความเย็นทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว เพราะเธอนอนแช่น้ำเล่นนานมากแล้วและไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเข้ามาในห้องน้ำอย่างถือวิสาสะอย่างนี้

“คุณเซ...”

น้ำฟ้าหยุดชะงักพร้อมคิ้วขมวดผูกกันเป็นโบทันที เมื่อนึกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าไม่ออก ทำให้เซเลโน่หน้าตึงทันทีที่ได้ยินหญิงสาวเรียกชื่อเขาไม่ถูกพร้อมมองมองหญิงสาวอย่างพิจารณา

“ถ้าเธอเรียกชื่อฉันไม่ถูกก็ไม่ต้องขึ้นจากน้ำ” คำขู่ของชายหนุ่มตรงหน้ายิ่งทำให้หญิงสาวหน้ายุ่งเข้าไปใหญ่

“ก็ชื่อคุณเรียกยากนี่ แล้วคนที่นี่ก็มีแต่ชื่อยากๆ จะให้ฉันจำได้แค่ฟังเพียงครั้งเดียวหรือไง?”

น้ำฟ้าเริ่มหงุดหงิดใจสายตาหวานมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ร่างบางกอดหากันแน่นแม้จะช่วยอะไรไม่ได้ก็ยังดีกว่าให้เขาเห็นเต็มตาทุกสัดส่วน ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างยินดีเมื่อคิดชื่อเขาออก