บทที่ 44 43

กึกๆ

มันล็อก....

“ทำอะไร!”

ฉันผวาเฮือก หันขวับไปมองหัวใจสั่น

“คลื่น... ฉัน... ฉันแค่อึก!”

คลื่นสวมกางเกงเลกับเสื้อยืดสีเหลืองลายเดียวกับฉัน เขาวางลูกมะพร้าวในมือลง ก้าวฉับๆ เข้ามากระชากแขนฉันอย่างไม่ฟังอะไรทั้งนั้น

“เจ็บนะ”

“เธอคิดจะหนีใช่มั้ย”

“อึก... ฉันไม่สบาย แค่จะหายากิน โอ๊ย!”

หมอนั่นกระชากลาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ