บทที่ 9 8

สองชั่วโมงต่อมา...

ฉันนอนแอดมิดอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง โดยมีคนที่เป็นห่วงฉันมากที่สุดเฝ้าดูอาการอยู่ข้างๆ

“ขอโทษนะเลโอ”

ฉันรู้สึกไม่สบายใจที่เอะอะๆ ก็เรียกหาแต่เขา

“ขอโทษทำไม คุณหนูไม่สบายขนาดนี้ทำไมไม่รีบบอกผม”

“ก็โทรบอกแล้วนี่ไง ขอบคุณนะที่ช่วยพามาโรงพยาบาล”

“มันเป็นหน้าที่ผมอยู่แล้วท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ