บทที่ 21 หึงแหละเนอะ

มือเล็กยกขึ้นมานวดบริเวณขมับขวา ขณะที่ดวงตายังไม่ลืมขึ้นมาสู้แสง เธอพึมพำเสียงอู้อี้ในลำคอ เพราะรู้สึกหนักศีรษะ และปวดเมื่อยตามเนื้อตัว “ทำไมปวดเมื่อยตัวแบบนี้นะ”

ภูริชรู้สึกตัวตั้งแต่จีน่าขยับตัวครั้งแรก สายตาของชายหนุ่มยังไม่ละจากใบหน้าของหญิงสาวที่พึมพำเสียงอู้อี้แต่ไม่ยอมลืมตา ก่อนจะใช้แขนค่อยๆ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ