บทที่ 32 อยู่ตรงนี้เสมอ

หญิงสาวขับรถฝ่าสายฝนไปตามถนนที่ทอดยาวสุดลูกตา เม็ดฝนสาดใส่กระจกจนคนที่นั่งอยู่ภายในรถแทบมองไม่เห็นเส้นทาง เธอพยายามตั้งสติจากอาการมึนเมา ขับรถด้วยความเร็วคงที่ไปยังจุดหมาย ใช้เวลายี่สิบนาทีรถยนต์ก็เลี้ยวเข้ามาในหมู่บ้านไพรเวตย่านคนมีเงินอาศัยอยู่ รถยนต์ของจีน่าเคลื่อนล้อมาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าประตูรั้...