บทที่ 42 ฉันจะลาออก

มือเล็กประคองแก้วเหล้าอยู่ในมือ ทว่าสายตาของเธอกับมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ สายฝนเทลงมาคล้ายกำลังระบายน้ำตาที่ไหลรินอยู่ในใจของเธอ ท้องฟ้าสว่างวาบ สลับกับเสียงคำรามดังกึกก้อง ถึงจะไม่อยากร้องไห้ แต่กับรู้สึกลำคอตีบตันด้วยก้อนสะอื้นที่แล่นขึ้นมาอยู่ตลอด

จีน่ายกขวดเหล้ารินใส่แก้วเกือบครึ่งแก้ว ก่อนจะยกด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ