♥ บทที่ 12 ♥

ลูอัน มอเร็ตติ

ลูคัสก็เหมือนกับผม เขาไม่รู้สึกเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับคนอื่น มีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้นที่ต่างเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้กันและกัน สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาได้

ผมมองเขาไล้นิ้วไปบนรูปถ่ายของเอนโซ ราวกับพยายามจะสัมผัสสายใยบางอย่างผ่านแผ่นกระดาษนั้น

“นายจะเอายังไง น้องชาย” ผมถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ