♥ บทที่ 54 ♥

ลูคัส มอเรลลี

ผมยังคงยืนนิ่ง จ้องมองไปที่ประตู ความจริงที่ว่าเอนโซจากไปแล้วดูเหมือนจะถ่วงทับผมราวกับเมฆก้อนหนาทึบที่น่าอึดอัด เขาเดินจากไป เขา... เอนโซทิ้งพวกเราไปแล้ว ความเจ็บปวดนั้นจับต้องได้ และความรู้สึกสูญเสียก็ท่วมท้นอย่างยิ่ง

“ลูก” แม่พูดพลางวางมือบนไหล่ผมเบาๆ พยายามมอบความปลอบโยน

“เขาไปแล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ