บทที่ 4 คิดมาก

4

ดาริกากลับมาที่คอนโดของตัวเอง สิ่งแรกที่ทำคือรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกาย ในหัวคิดไปต่าง ๆ นา ๆ สุดท้ายก็วนกลับมาที่เรื่องนั้น เรื่องเมื่อคืน เรื่องเธอกับผู้ชายคนนั้น

ดาริกาอยากจะเอาหัวกระแทกผนังเสียจริง ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหตัวเอง ถ้าพ่อกับแม่และพี่สาวรู้ คงโดนบ่นหูชาเป็นแน่ เธอทำตัวเหลวไหล ทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย ไม่ระวังตัว ทำให้ต้องเจอเรื่องแย่ ๆ

“เฮ้อ ดาน้อดา ทำไมถึงได้ทำตัวแย่แบบนี้ แย่ที่สุดเลย” ดาริกาบ่นพึมพำกับตัวเอง รู้สึกไม่โอเคกับตัวเองเอามาก ๆ ทั้งที่ทำตัวดีมาตลอด ทำไมถึงได้ทำตัวเหลวไหลแบบนี้

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรัว ๆ เธอรีบสาวเท้าออกจากห้องน้ำ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ริมฝีปากบางเล็กยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอ ก่อนจะรีบกดรับ

“ค่ะ พี่สา”

(“เมื่อไหร่จะกลับคะตัวแสบ”) น้ำเสียงปลายสายยังน่ารักเหมือนเดิม

“ดาว่าจะกลับมะรืนค่ะ”

(“รีบกลับมานะพี่คิดถึง อยากแนะนำว่าที่พี่เขยให้ดารู้จักด้วย”)

“อร้าย อยากเห็นหน้าว่าที่พี่เขยจังเลยค่ะพี่สา” ดาริกาพูดพร้อมกับเดินไปที่ระเบียง มองผู้คนกำลังเดินไปมาที่ถนน  เธออยู่ห้องชั้นบนสุดของคนโด มองลงไปคนที่เดินไปมาก็ตัวเล็กนิดเดียว

(“เอาไว้มาไทยพี่จะแนะนำให้รู้จัก”)

“ดาอยากเห็นหน้าค่าตาเขาค่ะ เขาเป็นใครคะ ดาเคยเห็นหน้าเขาหรือเปล่า?”

(“ดาน่าจะไม่เคยเห็นหรอก  เอางี้ มาไทยเมื่อไหร่จะแนะนำให้รู้จัก”)

“แต่ดาอยากเห็นตอนนี้นิ่คะ พี่สาส่งรูปมาให้ดาดูหน่อยค่ะ ดาอยากเห็น อยากรู้ว่าพี่เขยดาจะหล่อขนาดไหน นะ ๆ พี่สา ดาอยากเห็นมาก ๆ เลยค่ะ” ทำเสียงออดอ้อน คนเป็นพี่ก็หัวเราะพอใจ

(“ไม่ดีกว่า เอาไว้กลับมาค่อยรู้จัก”)

“ไม่ค่ะพี่สา ดาอยากเห็น นะ ๆ ส่งมาให้น้องดาดูหน่อย”

(“ไม่ แค่นี้แหละ พี่จะวางแล้ว จะไปช่วยพ่อทำงาน”)

“พี่สา อย่าเพิ่งวางสิคะ” พูดยังไม่จบสายก็ตัดไปเสียแล้ว “เฮ้อ อดดูหน้าว่าที่พี่เคยเลย” ว่าแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง กดดูข้อความที่เพื่อนส่งมาหลายสิบข้อความ โทรมาเป็นร้อย ๆ สาย

ดาริกาถอนหายใจไล่ความหนักอึ้ง กดเข้าLINE GROUP

Darika : พวกมึงอยู่ไหนกัน

Jessica : กูจะบ้าตาย กูโทรหาแกเป็นร้อยสาย ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ย่ะ

Lisa : นั่นน่ะสิ หายเงียบ ทิ้งพวกกูนอนอยู่คลับจนเกือบเช้า โทรไปไม่รับส่งข้อความไปไม่ตอบ มึงรู้ไหมว่าพวกกูจะไปแจ้งตำรวจแล้ว

Jessica :  นั่นน่ะสิ

Darika : เฮ้อ กูเมาหนักมาก โดนไอ้บ้าไมเคิลวางยาอีกต่างหาก

Jessica : อะไรนะ

Darika : กูโดนวางยา เมามึน ไปรู้ตัวอีกทีก็ไปนอนกับใครไม่รู้

Jessica : บ้าจริง

Lisa : ไปแจ้งความกัน มึงห้ามปล่อยไอ้ตะไลนั่นลอยนวล

Darika : กูอยากจะทำนะ แต่กูกลัวพ่อกับแม่กูรู้เรื่องนี้

Jessica : แล้วมึงจะปล่อยเบลอเหรอวะ กูจะพาเอาเรื่องไอ้ไมเคิล กับผู้ชายที่ฉวยโอกาสกับมึง”

Lisa : จริง ปล่อยผ่านไม่ได้นะมึง

Darika : เฮ้อ ช่างมันเถอะ กูพลาดเอง กูไม่อยากให้ครอบครัวกูไม่อยากให้พี่สาวของกูพ่อแม่กูต้องมารู้เรื่องนี้ กูกลัวพวกท่านผิดหวังในตัวกู”

Jessica : เฮ้อ

Lisa : อันนี้ก็แล้วแต่มึงก็แล้วกัน ใจกูก็อยากให้มึงไปแจ้งความเอาผิดไอ้คนที่มันวางยามึง แล้วเอาผิดผู้ชายที่มึงนอนด้วย แต่มาคิด ๆ ดูแล้ว มันก็จริงอย่างที่มึงพูด ถ้าพ่อแม่ของมึงรู้เรื่องเข้า พ่อแม่ของมึงก็ต้องเสียใจ เฮ้อ พูดยากว่ะ

Jessica : งั้นให้ดาตัดสินใจเองแล้วกัน มึงว่าไงพวกกูว่าตาม

Darika : เก็บเรื่องนี้ให้เป็นความลับด้วยนะ อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นเด็ดขาด กูอยากให้เรื่องนี้มันเป็นความลับตลอดไป

Jessica :  เออ ก็ได้

Lisa : ในเมื่อมึงขอแบบนี้พวกกูก็ต้องทำตามแหละวะ

Darika : ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เข้าใจกู

Jessica : เออ อย่าลืมหายาคุมฉุกเฉินแดก เดี๋ยวท้อง

Darika : อืม

ดาริกากดออกจากLike group แล้วโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียง ถอนหายใจไล่ความหนักอึ้ง ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว มันก็ต้องผ่านไป

ผ่านไปอีกสองวันเธอก็กลับไทย ทิ้งความรู้สึกเฮ็งซวยเอาไว้ เธอจะไม่เอาเรื่องแย่ ๆ มามีผลกับชีวิต เธอต้องผ่านไปให้ได้ ผ่านเรื่องงี่เง่านี่ไปให้

ดาริกาเลือกที่จะปล่อยวางและก้าวเดินต่อไป พอเครื่องบินลงจอดเธอก็ลากกระเป๋าออกมาทางประตูสาม พ่อแม่และพี่สาวของเธอยืนอยู่พร้อมกับชูป้ายต้อนรับ ชาลิสาเป็นพี่ที่น่ารักเสมอ ดาริกาถึงรักชาลิสามาก ๆ ตั้งแต่เล็กจนโต สองคนพี่น้องรักกันมาก แทบไม่มีเรื่องผิดใจกันเลย

“ยัยดา”

“พี่สา ดาคิดถึงพี่ที่สุดเลย” ดาริกาโผกอดพี่สาวแน่น

“คิดถึงเหมือนกันจ้ะ”

“ไม่คิดพ่อกับแม่เหรอจ๊ะ” ช่อผกาแทรกขึ้น ใบหน่าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม มองลูกสาวอย่างเอ็นดู

“คิดถึงที่สุดเลย คิดถึงแม่กับพ่อคิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารฝีมือแม่ที่สุด”

“ปากหวานเสียจริงนะเรา”

“เรากลับกันดีกว่า ดาหิว” คนตัวเล็กลูบท้องตัวเองปอย ๆ

“รอรับแฟนพี่ก่อน”

“แฟนพี่?” ดาริกาขมวดคิ้ว

“ใช่ ว่าที่พี่เขยของดา คนที่พี่อยากให้ดารู้จักไง บังเอิญเสียจริงที่เขามาไฟล์เดี๋ยวกับดา”

“มาไฟล์เดี๋ยวกับดาเหรอคะ?”

“ใช่จ้ะ ไฟล์เดียวกัน นั่นไง มาพอดีเลย” ชาลิสาชี้ให้น้องสาวดู

“นะ…นั่นมัน” ดาริกาเบิกตาโพลงอย่างตกใจ เมื่อเห็นชายใบหน้าคมคายเดินลากกระเป๋ามา เขาอยู่ในชุดสูทสุดเนียบ สวมแว่วตาดำ หล่อเท่ราวกับพระเอกในนิยายแนวมาเฟีย

สิ่งที่เธอตกใจมากที่สุด เมื่อได้รู้ว่าผู้ชาย ที่เธอวันไนท์สแตนด์ด้วยเป็นแฟนพี่สาว มือไม้ดาริกาสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

“พี่ไนท์” ชาลิสารีบเดินไปสวมกอดคนรัก ในขณะที่ดาริกายืนมองอย่างตกตะลึง