บทที่ 27 กับดักสวาท บทที่ 3

เมฆฝนดำทะมึน ฟ้ามืดมาแต่ไกล...

กรกฎจอดนิ่งอยู่จุดเดิมเนิ่นนานจนหงุดหงิด ยิ่งใกล้เวลาเลิกเรียน ถนนทุกสายยิ่งคราคร่ำไปด้วยกองทัพรถมากมายจริง ๆ

ป่านนี้ภูฉายคงกระวนกระวายรอแย่แล้ว เออ หรือว่าเขากันแน่ที่กระวนกระวายอยากเจอใครบางคน

ใครบางคนที่ว่า ทำให้เขาเผลอยิ้มบางๆ ออกมาได้ แล้วก็รู้สึกลิงโลดใจขึ้นมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ