บทที่ 22 พูดคุยกันดีๆ

เด็กน้อยสองคนเกาะติดอรวินท์แจราวกับตังเม ไม่ยอมห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว

อรวินท์ระดมจูบลงบนแก้มยุ้ยๆ ของพวกเขาทีละฟอดอย่างรักใคร่

เจ้าตัวเล็กก็ผลัดกันหอมแก้มเธอคืน บรรยากาศระหว่างแม่ลูกช่างอบอุ่นจนบรรยายไม่ถูก

ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหวเมื่อเทียบกับเจตน์ที่นั่งหน้าทะมึนอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง!

สีหน้าของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ