บทที่ 57 กอดกันแล้ว

อรวินท์รู้สึกมึนงงไปหมด จับต้นชนปลายไม่ถูก เธอขมวดคิ้วพลางผลักธนกรออกห่าง "ธนกร คุณใจเย็นๆ ก่อนนะ มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน"

ธนกรยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ยอมปล่อยเธอแต่โดยดี เขายังคงจ้องมองอรวินท์ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ความตื่นเต้นฉายชัดอยู่ในแววตาจนปิดไม่มิด

อรวินท์สูดหายใจเข้าลึกๆ ท่าทางที่ดูคล...