บทที่ 112

ลอเรลนอนคว่ำโถส้วม และถ่มน้ำลายรดโลกทั้งใบ ในที่สุดเขาก็รู้สึกดีขึ้นหลังจากอาเจียนน้ำดีสีเหลืองออกจากปากของเขา

ฟ้าก็หมุน โลกก็หมุน เธอรู้สึกว่าเพดานเหนือตัวเธอสั่น

ลอเรลส่ายหัวและลุกขึ้นยืน เขาล้างหน้าด้วยน้ำเย็นและรู้สึกสงบขึ้นในทันใด

“แม่คะ เป็นอะไรไปคะ หน้าหนูดูซีดกว่าเมื่อก่อนอีก” แอนเซลมองเธออย...