บทที่ 143

ที่นั่งคนขับมีจำกัด ดังนั้นลอเรลจึงไม่มีที่หลบซ่อน เขาทำได้เพียงอดทนจูบเท่านั้น

มีความตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่ง เธอเอื้อมมือไปผลักเขา แต่เขาคว้ามือเธอแล้วยกคว่ำเหนือศีรษะของเธอ

เขาจับริมฝีปากของเธอและลูบไล้เบา ๆ

“เอ่อ...” ลอเรลพูดด้วยน้ำเสียงท้วง

หลังจากจูบทั้งสองก็หอบหายใจ

ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามของลอเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ