บทที่ 147

ลอเรลขึ้นไปชั้นบนและแช่ตัวในน้ำอุ่น จากนั้นเขาก็รู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

ในวันที่หนาวเหน็บ เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

เสียงของกระสุนที่พุ่งผ่านหูของเธอยังติดอยู่ในใจเธอเป็นเวลานาน เธอพบว่ามือของเธอสั่นเมื่อเธอเปิดก๊อกน้ำ

ร่างกายของเธอปวกเปียก ไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเธอล้มลงกับพื้นคงน่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ