บทที่ 150

เมื่อมีคนป่วย พวกเขาพึ่งพาคนใกล้ชิดที่สุดโดยเฉพาะ

แม้ว่าจูลี่จะมีแม่ แต่แม่ของเธอก็เหมือนกับของประดับตกแต่ง ไม่เจอกันปีละหลายครั้ง เจอกันทีไร...สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

คนเดียวที่ห่วงใยเธอคือเกรการี และเขาพึ่งพาเธอมากที่สุด

“ผมคิดถึงป๊า!”

เมื่อจูลี่พูดประโยคที่ได้รับบาดเจ็บนี้ ลอเรลก็สั่นไปทั้งตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ