บทที่ 155

"โอ้!" แอนเซล หายใจเข้าลึก ๆ และอ้าปากเป็นรูปตัว "o" ดูเหมือนว่าเขาจะได้พบบางสิ่งที่พิเศษ

ลอเรลหันกลับมาและพบว่าแอนเซลหายตัวไปอีกครั้ง เขาตะโกนใส่เขาอย่างโกรธเคือง “เจ้าเด็กโง่ ทำไมเจ้ายืนโง่อยู่ตรงนั้นแล้วไม่ไป?”

เด็กโง่...

คำใหญ่สองสามคำลอยมาจากฟ้า เด็กโง่...

แอนเซลไม่รู้จะพูดอะไรและเดินตามเขาไป

ล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ