บทที่ 2 ตัวแบบ

งานที่ว่าก็คือ การเป็นตัวแบบวางอาหาร ลักษณะคือ ต้องถอดเสื้อผ้า นอนบนโต๊ะ อาหารจะถูกจัดวางลงบนร่างกายเพื่อให้ลูกค้าหยิบกิน แบ่งเป็นสองแบบ แบบแรกคือถอดเสื้อผ้าหมด แบบที่สองคือด้านบนจะปิดตรงจุกนม ด้านล่างมีจีสตริงให้สวม เพื่อสวยงามทั้งสองแบบ ส่วนบนและส่วนสงวนล่างจะมีดอกไม้จัดวางปิดบังไว้ เพื่อนรับรองว่ารายได้ดีจริงและไม่มีการลวนลาม เธอนึกภาพตามแล้วก็กล้าๆ กลัวๆ แต่ปากท้องมันสำคัญกว่าจึงตัดสินใจลองไปทำบ้างโดยเลือกแบบยังมีเสื้อผ้าให้สวม เพื่อนพาไปอีกตึก ส่งตัวให้ผู้ดูแลที่เป็นผู้หญิงและสาวประเภทสอง ก่อนพาไปพบผู้จัดการ เธอถูกสั่งให้ถอดเสื้อผ้าออก ทันทีที่ได้ยินเธอหัวใจแทบวาย ตั้งแต่โตเป็นสาวไม่เคยแก้ผ้าให้ใครดูเลยแม้แต่พ่อแม่ แม้จะอายแทบตาย ที่สุดแล้วก็ต้องจำใจยอม

ครั้งแรกของการเปลือยกายให้คนอื่นดูมันเป็นความน่าอดสูใจอย่างมาก เธอถูกพี่เลี้ยงกำกับตั้งแต่ทำความสะอาดร่างกายให้สะอาดหมดจด ขน... นอกเหนือจากผมและคิ้วถูกกำจัดออก ได้รับการแต่งหน้าจนสวยแล้วมานอนเป็นแบบให้พนักงานของร้านวางอาหาร จุดสงวนส่วนล่างที่มีจีสตริงบางๆ เหมือนไม่ได้สวมอะไรเลยถูกปกปิดตกแต่งด้วยดอกไม้เพื่อความสวยงามและเพิ่มความน่าสนใจ ส่วนบนมีซิลิโคนขนาดเล็กปิดตรงที่เป็นหัวนมและลานนม ถูกซุกซ่อนไว้ใต้ดอกไม้ขนาดเล็ก สิ่งดีสองอย่างคือหนึ่งรายได้ดีมากจริงๆ และสองไม่มีลูกค้าฉกฉวยโอกาสแตะต้องตัวเธอ นอกจากคีบอาหารออกไปเท่านั้น พนักงานจะวางอาหารเพิ่มตรงจุดที่ว่างทันที หน้าที่ของเธอนอกจากเป็นแบบที่ต้องนอนนิ่งแล้วต้องยิ้มให้ลูกค้าด้วย เมื่อมีครั้งแรก ครั้งต่อมาก็เริ่มง่ายขึ้น บางครั้งตัวแบบมีหลายคนทั้งชายและหญิง ขึ้นอยู่กับลักษณะห้องและจำนวนลูกค้า บางครั้งมากสุดไม่เกินยี่สิบคน บางครั้งสองคน มีทั้งชายและหญิง แต่งตัวดีพูดจาดีสุภาพ เธอเคยเรียนภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่นมาพอจับใจความคร่าวๆ ได้ว่าส่วนมากแล้วพากันมาเลี้ยงรับรองบ้าง มาคุยเรื่องธุรกิจบ้าง

ทำงานได้ระยะหนึ่ง เธอได้รู้เพิ่มเติม ยังมีบริการมากกว่านั้นตามความต้องการของลูกค้าชายหญิงซึ่งแบ่งพื้นที่กันชัดเจน ลูกค้าหญิงบางกลุ่มตั้งใจมาที่นี่เพื่อรับการดูแลจากพนักงานหนุ่มๆ ขณะที่ลูกค้าผู้ชายเข้ามาหาสาวน้อยน่ารักบริการ เช่นว่า

เสิร์ฟอาหาร เสิร์ฟในที่นี้คือป้อนอาหารกับลูกค้า พนักงานสาวๆ สวมชุดผ้ากันเปื้อนน่ารัก ที่ปิดเฉพาะด้านหน้าไม่สวมเสื้อชั้นใน ท่อนล่างสวมกางเกงในแบบจีสตริง แต่ด้วยผ้ามีขนาดเล็ก ไม่สามารถปิดบังอะไรได้ บางครั้งสวมแค่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียว แล้วแต่ลูกค้าระบุความต้องการ บางห้องไม่สวมอะไรเลย ขณะที่พนักงานชายจะเปลือยอก สวมแค่ผ้ากันเปื้อนผูกเอวชิ้นเดียว การถอดเสื้อผ้าแต่ละชิ้นนั่นคือลูกค้าต้องจ่ายเพิ่มเติม ขอจับขอแตะก็ต้องจ่าย พนักงานบางคนทำรายได้คืนหนึ่งหลักหมื่นก็มีนอกเหนือจากค่าตอบแทนจากทางร้าน

ยังไม่หมดเท่านั้น ยังมีบริการมากกว่าขึ้นไปอีก ซึ่งเธอรับรู้มาจากการแอบเมาท์มอยด์ของพนักงานด้วยกัน แล้วยังมีพี่เลี้ยงมาทาบทามเธอด้วย บริการที่ว่าก็คือ การทำออรัลเซ็กซ์ให้กับลูกค้าหลังจากที่พวกเขาเพลิดเพลินกับการมีสาวๆ หนุ่มๆ คอยป้อนอาหารเอาอกเอาใจ ค่าตอบแทนคือเงินจะมากขึ้น จากทั้งทางร้านและทิปจากลูกค้า เธอได้ยินว่าบางคนได้ทิปเยอะมาก ขึ้นอยู่กับความพอใจของลูกค้า ก่อนทำงานที่ว่า พี่เลี้ยงจะสอนเทคนิควิธีเอาใจลูกค้าจนกว่าจะเป็นงาน

เธอ... ใจไม่กล้าพอจึงปฏิเสธงานพวกนั้น ถึงจะทำงานมาเกือบปี ได้รู้ได้เห็นร่างกายเปลือยของผู้หญิงและผู้ชายมานักต่อนักจนชินชา แต่การที่เธอจะไปทำอย่างนั้นให้คนแปลกหน้าแค่คิดก็ทำใจไม่ได้แล้ว เธอถูกทาบทามสองครั้ง จนตอนนี้ทำงานได้ปีกว่า แต่เธอไม่เคยตกลง ยังพอใจรายได้ในงานเป็นตัวแบบที่ไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวมาก เพราะยังรู้มาอีกว่า ขั้นสุดของที่นี่คือการมีเพศสัมพันธ์กับลูกค้านั่นเอง

สำหรับวันนี้งานของเธอจบแล้ว หลังจากต้องเป็นแบบถึงสามห้อง เกินเวลาเลิกงานมาเกือบสองชั่วโมง แต่เธอได้ทิปพิเศษห้าพันห้าร้อยบาทถือว่าคุ้ม

“กลับด้วยกันไหมอุ่น เดี๋ยวพี่รอ”

เพื่อนที่เป็นตัวแบบด้วยกันและเพิ่งออกจากห้องสุดท้ายเอ่ยถาม

“ไม่เป็นไรจ้ะพี่เจี๊ยบ วันนี้อุ่นว่าจะไปซื้อของใช้หน่อยน่ะ”

“งั้นพี่ไปก่อนนะ”

เธอพยักหน้าให้เพื่อนรุ่นพี่ ก่อนเข้าไปอาบน้ำบ้าง เจี๊ยบทำงานนี้ได้แค่ครึ่งปี แต่สามารถรวบรวมเงินดาวน์รถป้ายแดงได้หนึ่งคัน เธอเองก็อยากมีเงินสักก้อนเพื่อจะได้ผ่อนบ้านเล็กๆ หรือทาวน์โฮมสักหลังให้กับครอบครัว แต่ถ้าจะให้รับงานถึงขั้นดูแลลูกค้าอย่างที่เจี๊ยบทำ เธอยังทำใจไม่ได้ ปลอบตัวเองว่าค่อยๆ ทำค่อยๆ เก็บ สักวันก็จะได้เงินก้อน แม้มันจะนานหน่อยก็ไม่เป็นไร

“เฮ้อ... อย่าคิดมากเลยนังอุ่น แกทำได้ขนาดนี้ก็ดีแล้วล่ะ รีบอาบน้ำแล้วไปซื้อของกลับบ้านดีกว่า ไม่มีใครอยู่ด้วยวันนี้”

พ่อแม่และน้องสาวของเธอพากันไปร่วมงานแต่งงานของญาติคนหนึ่งที่ต่างจังหวัด

ปฏิพัทธ์ยืนสูบบุหรี่ตรงมุมระเบียงชั้นสองด้านหนึ่งหลังจากเดินดูร้านอาหารชั้นต่างๆ จุดนี้ทำให้เขามองเห็นสวนหย่อมข้างตึก เป็นพื้นที่ที่พนักงานชอบมานั่งเล่นกันช่วงพักเบรก ที่นี่ทำงานกันสองกะ กะเช้าเข้างานสิบโมงเลิกห้าโมงเย็น กะที่สองเข้างานห้าโมงเย็นเลิกเที่ยงคืน หลายคนมักทำโอทีเพิ่มเพราะค่าตอบแทนสูง จุดที่เขายืนอยู่มองเห็นทางเดินที่พนักงานใช้เข้าออกด้วย