บทที่ 54 Chapter 54 ไม่แกล้ง

นี่เธอเผลอตีมาเฟียขาใหญ่ของที่นี่เลยเชียว นั่นไม่สำคัญเท่าแววตาลุ่มลึกที่ทอดมองมาชวนให้สะบัดร้อนสะบัดหนาว ใจสั่นๆ จึงขืนตัวออกห่าง

“เอ่อ อุ่นขึ้นดีกว่า เล่นมาตั้งแต่เช้าแล้ว”

“ขึ้นก็ดี”

ปฏิพัทธ์ยอมปล่อยวงแขน มองตามสาวน้อยที่ลอยไปหาบันไดข้างท้ายเรือ อาการรีบเร่งนั้นจุดรอยยิ้มบนมุมปาก

อรนลินคว้าผ้...