บทที่ 9 หมอเก่งมาก
นายแพทย์วุฒิ มองดูแผลที่หมอรุ่นน้องเย็บแล้วถามออกมาระหว่างที่เขียนรายงานประจำวัน
“หมออิง เย็บแผลสวยขนาดนี้ จะต่อศัลย์แพทยหรือเปล่า “ หมอสาวส่ายหน้า แล้วจัดการตัดผ้าพันแผลออกอย่างคล่องแคล่ว
“ขี้เกียจเกียจเรียนค่า จะทำงานแล้ว จะช่วยรักษาคนไข้ “
“เจ็บเท้าไหมจ่า “ ลูกน้องส่ายหน้า “ตึงครับ แต่ต้องนอมรับครับว่า หมออิง เค้าเย็บแผลเก่ง หมอผู้ชายยังบอกว่าเย็บแผลสวยมาก”
“ชื่ออะไรหรอ “
“ครับ ใครนะครับ ชื่ออะไร อ๋อ หมอหรอครับ ชื่อหมออิง น้ำอิงครับ “
ก้องภพพยักหน้า แล้วนึกถึงหมอสาวร่างเล็กที่พบกันมา2ครั้ง
เสียงเรียกในช่วงดึก ทำให้ก้องภพลุกออกจากเต้นท์ที่นอน
”ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย ลูกผมโดนงูกัด “ เสียงละล่ำละลักของผู้เป็นพ่อ ทำให้ทหารเวรวิ่งตรงไปในความมืด ก่อนจะพบพ่ออุ้มลูกชายลงมาจากหมู่บ้านมาขอความช่วยเหลือ
ก้องภพสวมเสื้อยืดกางเกงทหารแล้วรีบสตาร์ทรถทันที รถกะบะขับด้วยความเร็วใช้เวลาไม่กี่นาที ก็มาถึงโรงพยาบาล
เสียงรถกะบะที่มาจอดทำให้น้ำอิงเปิดไฟในห้องทันที เวรดึกแบบนี้ ช่วงดึกมากจะปิดไฟ เพื่อให้พยาบาลได้พักผ่อน และะหมอจะงีบกันบ้างสัก1-2ชั่วโมงเพื่อจะมีแรงเก็บไว้ส่งเวรตอนเช้า
”เป็นอะไรคะ “ ก้องภพมองใบหน้าใสที่ถามออกมา ชุดเมื่อตอนเย็นเป็นชุดที่เห็นมาแล้ว จะตีสี่แล้ว แต่เธอไม่งัวเงียหรือง่วงนอนเลย
“งูกัด ลงมาจากหมู่บ้าน น่าจะเกือบชั่วโมง “
คุณหมอสาวขยับตัวขึ้นไปแล้วจัดการ ปั้มหัวใจทันที ก้องภพมองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น เค้าพลาดอะไรตรงไหนไป คุณหมออายุน้อยขนาดนี้ แต่ทำไมมีสติมากกว่าทหารอาชีพอย่างเค้า พยาบาลหลายคนลุกออกมาในสภาพ หน้าตาง่วงเต็มที่เพราะเพิ่งจะตื่น เสียงสั่งการของคุณหมอเต็มไปด้วยประสิทธิภาพเกือบสิบห้านาที ที่คุณหมอปั้มหัวใจ สัญญานชีพก็กลับมา
คนในห้องปรบมือให้กับคุณหมอคนใหม่ด้วยความดีใจ “หมอเก่งมากค่ะ หมออิง “
ข้าวสาร หรือ ข้าวไร่ ที่ชาวบ้านปลูกเอง ถูกนำขนนำมาวางเอาไว้ที่หน่วยหลายกระสอบ กล้วยป่า หน่อไม้ และผลผลิตจากชาวบ้าน ที่ปลูกเองในครัวเรือน วางเรียงรายเต็มพื้นที่ จนหัวหน้าหน่วย ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“พ่อของเด็กที่ถูกงูกัด ไปเล่าบอกชาวบ้าน ว่าหัวหน้าช่วยลูกแกไว้ ก็เลยเอาของมาตอบแทน ก่อนจะบอกว่า ถ้ายังไงฝากหัวหน้าขนลงไปให้หมอคนสวยด้วย “
“อ่อสรุปว่า จะให้หมอคนสวย แต่ไม่มีรถเลยขนมาที่หน่วยหรอไง “ ก้องภพบ่นออกมา แต่จัดการเรียกลูกน้องมาทันที
“เลือกเอาไว้สัก2-3อย่าง แล้วที่เหลือเอาขึ้นหลังรถเลย “
น้ำอิงออกตรวจเวรเช้าวันนี้ ตามปกติหมอจะเริ่มตรวจคนไข้ประมาณ8.30หรือ9.00โมง ตามสะดวก หากต้องขึ้นเวรดึก ก็อาจจะออกตรวจช้าหน่อย แต่วันนี้คุณหมอสาวเดินเข้ามาที่ตึกโรงพยาบาลตั้งแต่เช้า ก่อนจะทักทายกับพยาบาลเวรดึกก่อน
“ตามสบายเลยค่ะ อิงมาดูคนไข้ก่อน ว่าเยอะไหม เผื่อจะได้ราวด์แต่เช้า “ คุณหมอบอกอย่างเกรงใจ แม้จะขยันอยากตรวจเช้า แต่ก็ต้องเกรงใจคนอื่น ที่ต้องทำงานร่วมกัน จะเอาใจตัวเองเป็นใหญ่ไม่ได้
เสียงหัวหน้าพยาบาลกะดึกรายงานเคสเมื่อคืนดังเข้าหูแว่วๆว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีจนคนเป็นหมออดดีใจไม่ได้และแอบหวังว่า จะไม่มีเคสฉุกเฉินเหมือนคราวก่อน ที่ต้องปั้มหัวใจจนเหนื่อยหอบไปหมด
นายแพทย์วุฒิ หยิบเอกสารส่งให้แพทย์รุ่นน้องเพื่อส่งเคสต่อให้ แล้วส่งวางกาแฟร้อนอีกแก้วลงบนโต๊ะ ในห้องพักแพทย์ ก่อนจะบอกสั้นๆว่า
“เมื่อคืนก่อน หมออิงเก่งมากนะ เก่งจนหลายคนอึ้งไปเลย “
น้ำอิงยิ้มแล้วก้มหน้าลง ใครจะคิดว่าผู้หญิงตัวบางน้ำหนักไม่ถึง50กิโล จะปั้มหัวใจได้นานต่อเนื่องหลายนาที
“ขอบคุณค่า วันนี้ขอแค่40คิวได้มั้ย “ คุณหมอพูดแซวออกมา แต่นายแพทย์รุ่นพี่กลับเปิดประตูออกไปดู แล้วส่ายหน้า
“คาดว่าวันนี้น่าจะ60คิว เป็นอย่างน้อย โชคดีนะน้อง ขอให้กินข้าวเที่ยงให้เสร็จภายใน20นาที “
