บทที่ 47 นาทีชีวิต(จบ)

เผ่าเพชรรับคำก่อนจะนับหนึ่ง ตาสองคู่สบกัน ทั้งสองมองเห็นเงาของตัวเองในตาของกันและกัน ริมฝีปากหนากดลงมาบนกระหม่อมบางหนัก ๆ เพื่อสัญญาว่าเขาจะปลอดภัย เผ่าเพชรทำได้เพียงแค่นั้น ถึงแม้จะห่วงที่ต้องทิ้งให้หญิงสาวไปตามลำพัง แต่ยังพอมองเห็นโอกาสรอด ดีกว่ารั้งเธอไว้กับเขา

“สอง” ทันทีที่เผ่าเพชรนับสอง ปากบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ