บทที่ 37 แรดทั้งตัว

ปัถย์กระชับข้อมือของน้ำว้า แต่สายตาของเจ๊แหม่มที่มองมาทำให้เขาชะงัก ดวงตาเฉี่ยวจากเครื่องสำอางแต่งแต้ม กวาดมองเรือนร่างของน้ำว้าตั้งแต่หัวจดปลายเท้า นั่นคือสายตาของแม่ค้าที่ประเมินสินค้าราคาดีชิ้นหนึ่ง แต่น้ำว้าไม่ใช่สินค้าของใคร!

“คุณแหม่ม อย่ามองหลานผมแบบนี้นะ”

ดวงตากราดเกรี้ยวมองตรง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ