บทที่ 48 สัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือ

ฝ่ามือเอื้อมมากอมกุมมือน้อยๆ ให้กำลังใจ แต่ตายังมองตรงเส้นทาง นั่นทำให้หล่อนกระชับฝ่ามือเขาแน่น หล่อนมีความสุขจนอยากจะร้องไห้

“น้ำกลัวว่าพรุ่งนี้ทุกอย่างจะหายไป และกลายเป็นว่าทั้งหมดนี้น้ำคิดไปเอง ไม่มีน้าปัถย์อยู่ตรงนี้จริง ทุกสิ่งคือภาพลวงตา คือสิ่งที่น้ำมโนขึ้นมาทั้งนั้น”

หล่อนตอบเข...